پنجشنبه نهم فروردین ماه

اسماعیل پور: روزگار من را سیاه کردند

وقتی مسئولی سراغ ما را می گیرد انگار دنیا را به ما داده اند مثل دیدار آقای عالیشان با بنده. مسوولین سابق نه تنها کاری برایمان نکردند بلکه روزگارمان را هم سیاه کردند تا جایی که از کشتی جویبار تنها اسمش مانده و به جز یکی دو کشتی گیر هیچکس به مدارج بالا دست نیافته است.

مربی کارکشته شهرستان جویبار در خصوص تغییر و تحولات هیات کشتی استان مازندران گفت: همینکه به کسی ظلم نکنند جای شکرش باقی است! ظلمی که به من شد، طول تاریخ ایران به هیچ مربی نشد. تمام کشتی گیران جویبار زیر نظر بنده رشد کردند. 16 سال تمرین کشتی دادم و تمام قهرمانان ملی را از زیر دست خود به جایگاه والایی رساندم. سرمربیگری تیمها را به مربیان غیر بومی می سپردند و نتیجه ای حاصل نمی شود اما همینکه یکبار افسار کار را به مربیان بومی سپردند تیم شهرداری جویبار قهرمان لیگ شد. هیچگاه به خاطر پول به سمت این ورزش نیامدم و تنها هدفم ارتقای کشتی شهرم بود. پیشنهادات زیادی داشتم، از آلمان و آذربایجان و... اما گفتم نمی توانم از شهر خود دل بکنم چون تعصب خاصی به شهرم دارم. همینجا به دنیا آمدم و درهمینجا هم از دنیا می روم.

وی افزود: از کشتی گیران صاحب نام جویباری تنها حسن یزدانی و کامران قاسمپور باقی مانده اند، حتی در مسابقات استانی نیز جویباری ها به ندرت یافت می شوند.

با کسی مشکلی ندارم؛ آقای قادری هم رفیق ماست، اما سوال من این است که برای چه مرا بایکوت کرده اند. نه دزدی کرده ام و نه خلافی پس چه دلیلی دارد که مرا نادیده می گیرند.

محمود اسماعیل در پایان خاطرنشان کرد: هرکس بر مسند کار قرار می گیرد هدفش خدمت به کشتی استان باشد و به مربیانی که زحمت کشیدند و به حقشان نرسیدن کمک کند. نابینا دو چشم بینا می خواهد و یک نفر باید دست نابینا را بگیرد. زمانی که یک مسوول به منزلمان می آید و از حال و روزمان جویا می شود انگار دنیا را به ما داده اند. در پایان این گفت و گو محمود اسماعیل پور با ناراحتی گفت: از وقتی که پسرم مسعود دست خودش را جراحی کرده هیچکس سراغش را نمی گیرد. در کشتی خطه ما پهلوان زنده را هم عشق نیست.

گفت و گو از: احمد دباغ