بدون هیچ تردیدی لیگ قهرمانان امسال را باید سر فصلی جدید برای فوتبال باشگاهی ایران دانست جایی که دیگر تیم های غربی با همه ادعا و امکانات مثالزدنی شان نتوانستند گربه سیاه فوتبال ما باشند و از قبل جنگ های روانی و جانبی خود طرفی نبستند.

استقلال در خاک عربستان تیم الاهلی را چنان در نوردیده است که شاهزاده های میلیونر و پرطمطراق عرب هم حیران مانده اند و در آن سوی مرز ها پرسپولیس هم دو تیم عربی را در هم شکست ابتدا الوحده امارات و سپس الریان قطر فولاد خوزستان هم با جواد نکونام السد قطر ثروتمندترین و پرستاره ترین تیم حوزه خلیج فارس را متوقف کرد اینها شاهکار نیست بلکه گوشه های از واقعیت فوتبال ملی ماست که خودباوری و غرور از دست رفته فوتبال ایران را صیقل دادند و این می تواند آغازی بر تجلی توانمندی های ایرانیان در فوتبال ملی باشند که متاسفانه یکی دو سال قبل شروعی تلخ و ناگوار در مسابقات انتخابی جام جهانی داشت امروز این موفقیت ها عوامل وحدت ملی فوتبال ما هم شده اند تا جایی که هواداران پرسپولیس برای استقلال و آبی پوشان برای سربلندی سرخپوشان انرژی مثبت می فرستند و از اینکه دیگر در بند تیم های کوچک اما سرشار از عقده حاکمانش متوقف نمی شوند  اظهار شادمانی و همدلی می کنند و وظیفه ما رسانه ها و کارشناسان فوتبال است که از این فرصت طلایی برای همبستگی ملی در حمایت از تیم ملی استفاده کنند توپ فوتبال در نهایت کلام عامل وحدت ورزشکاران یک کشور و در غایت جامعه جهانی می شود.

از نگاه ما لیگ قهرمانان نه تنها به پایان نرسیده بلکه تازه آغاز شده است اما وقتی که تیم های ما می توانند بدون بازیکن های خارجی مقابل تیم های چند ملیتی عربی بایستند فوتبال ملی جای خود دارد پس از موفقیت هایی که طی روز های اخیر فوتبال باشگاهی ما بدست آورده است سکو پرتابی بسازیم تا تیم ملی فوتبال ایران به اوج سر بلندی در پهنه قاره آسیا برسد

نویسنده: رضا اسماعیلی