روز پاسداشت معلم است. مردان و زنانی که چراغ هدایت جوامع را در دست دارد؛ مثل شمع می سوزند تا وجودشان روشن بخش محافل انسانی باشد.

وقتی که به زندگی سراپا شور و سازندگی معلمین می نگریم، آنها را سرمشق عشق، محبت، انسانیت و هدایت بینش باورانه می بینیم. خردمندانی که رسالت مهم سازندگی و تعلیم و تربیت را برعهده دارند. آنقدر نقش معلمین در جوامع بشری پررنگ است که بسیاری از کشورها به جای حقوق ماهانه، به آنها چک سفید می دهند و بالاترین امتیازات را برای این قشر فرهیخته و ارجمند قایل می شوند. دیگر نیازی نیست که نامی از کشوری ببریم که چه می کنند و در باور دینی و مذهبی ما نیز معلمین نقش انبیا را دارند. هر زمان که معلمان از فکر آسوده و دور از تنگناهای معیشتی به سر برده اند، بهترین راندمان ها را داشتند و دریغ از سال های اخیر که معلمان ما با شرافت ذاتی خود رنج و مشقت مضاعفی را تحمل می کنند. ای کاش که روزی فرا برسد هیچ معلمی در کشور ما احساس حقارت نکند. شاید دیگر بی مسما باشد که تبریک های خالصانه خود را نثار این عزیزان بکنیم. چرا که آنان امروز به امدادهای مادی بیشتر از معنویات نیاز دارند و چه خوب می شود که روزی که مجلس و مسئولان مملکتی به  حمایت واقعی و جانانه از قشر معلم در مملکت ما برخیزند. در بین همه معلمین وظیفه ماست که به معلمین ورزش سراسر کشور نیز تبریک بگوییم که اولین معدن کاوان استعدادهای ورزشی در ایران عزیز ما هستند.

نویسنده: رضا اسماعیلی