جمعه دهم فروردین ماه

...به هوش باش،کیانوش!

اراده قوی ،همت والا و ریسک پذیری از خصوصیات عجیب کیانوش دوست داشتنی است،اما به او یادآور می شویم،برای کسب سومین مدال المپیک، او به کار جمعی و تصمیم گروهی نیاز دارد.

حفظ و مراقبت از قهرمانان نامی کشور و هدایت آنها در مسیر درست و دادن مشاوره های اصولی از نیازهای ضروری ورزش ما است.
متاسفانه در این زمینه با فراز و نشیب عمل می کنیم .
گاه فراموش مان می شود ،این چهره های شاخص در مقاطع حساس به میدان می آیند و با درخشش در میادین بین المللی،افتخار آفرینی می کنند و پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی ایران را به اهتزاز در می آورند.
هرگاه مسابقه و یا رقابتی جهانی و آسیایی در پیش است فیل مان یاد هندوستان می کند و به سراغ قهرمانان می رویم،اما پس از اتمام رقابتها،دچار فراموشی و نسیان باور نکردنی می شویم.
البته جدا از ایرادی که متوجه مدیران وزارت ورزش ،کمیته ملی المپیک و فدراسیونها است ،ما ورزشی نویس هم در زمره مقصران اصلی قرار داریم که بیش از اندازه و یکسویه به فوتبال و حواشی آن می پردازیم.
این نقصان و نگاه غلط، باعث غفلت از قهرمانان و تیمهای دیگر ورزشی می شود.
شاید کیانوش رستمی سرآمد ورزشکارانی است که عمدتا با کم محبتی و بی توجهی قاطبه ورزشی ها روبرو شده است.
این کم توجهی و نامهربانی های مداوم باعث شده تا او همواره تصمیمات تکی و انفرادی بگیرد،غافل از آنکه تک محوری و کار فردی در ورزش حرفه ای به نتیجه نمی رسد.
به دلایلی که در سطور بالا بدان اشاره داشتیم‌،کیانوش را محق می دانیم تا در مقاطعی ،جدا از برنامه های فدراسیون برای خودش تصمیم بگیردو درست و یا به غلط مسیری را بپیماید.
این نکته شاید یکی از ایرادهای اساسی ورزش ما است که همواره از سیاست جذبی غافل می شویم‌ و با نگاه دفعی با قهرمانان مان برخورد می کنیم.
کیانوش در بازیهای آسیِایی اینچئون کره یک بار دیگر تکی فکر کرد و انفرادی تصمیم گرفت.
من و جمله همکاران یک مدال طلای ناب و بی درد سر برای او کنار گذاشته بودیم ،اما انتخاب نادرست وزنه ها مدال طلا را دو دستی تقدیم وزنه بردار چینی کرد .
در آن شب تلخ به شدت گریستم و یاد آن جمله تاریخی استاد عطا بهمنش در باره شکست غلامرضا تختی در برابر عصمت آتلی افتادم.
آنجا که مدال طلا در چنگ تختی بود ،آن را انداخت زمین و آتلی برداشت!
پس از پایان رقابتهای آن وزن در یادداشتهای ارسالی برای نشریه خود نوشتم"
مدال طلا تو چنگ کیانوش بود آن را انداخت و وزنه بردار چینی برداشت و…
این روزها و در هیاهوی بیماری کرونا و سکوت و رکود فعالیت های ورزشی نباید از حمایت از ورزشکاران مان دست برداریم.
خوشایند نیست ،وقتی از کیانوش می شنویم که وجوه مالی مصوب شده از سوی کمیته ملی المپیک پرداخت نشده است .
او پس از پیگیری، تازه موضوع متوجه می شود، کمیته پول را به حساب فدراسیون وزنه برداری واریز ،اما به دست او نرسیده است و…!
خوشحالیم زمانی که کیانوش از عزم جدی اش برای کسب سومین مدال المپیک می گوید.
هوشیاری و تصمیم منطقی او را ارج می نهیم و انتظار داریم،مدیران ورزش با تمام وجود از کیانوش حمایت کنند.حمایت روحی و روانی از او و سهراب مرادی و تمام ورزشکارانی که سهمیه المپیک گرفته اند،یک نیاز جدی است.
از کیانوش هم انتظار داریم که به هوش باشد و با مشاوره درست و تصمیم جمعی ،یک مدال جهانی و یک مدال المپیک دیگر را در این سالها برای کشورمان به ارمغان بیاورد.