امروزه علمی شدن ورزش مسئولیت مربیگری را دشوارتر از گذشته کرده است و به همین دلیل افزون بر دانش فنی و تخصصی که باید مربی آن را بکار گیرد.

لازم است برای کسب موفقیت در نیل به اهداف مورد نظر علاوه بر بهره مندی از دانش روز و آگاهی لازم از اهمیت نقش خود نیز در این مورد مطلع باشد. بکارگرفتن مربیان تراز اول جهان مطمئنا نقش به سزایی در رشد و توسعه ی ورزش والیبال خواهد داشت زیرا مربیان ورزش والیبال ما کمتر به دانش عمومی و دانش ورزشی مجهز هستند لذا ضرورت ارتقاء سطح علمی مربیان کاملا احساس می شود و از آن گذشته نباید از مربیان خارجی مثل ایوان بوگاینکف که پیشرفت والیبال کشور ما مدیون اوست بسادگی گذشت لذا فکر می کنم با آوردن مربی خوب خارجی می شود برای یاد دادن به مربیان خود نیز به نحو احسن استفاده کرد در حقیقت با یک تیر چند نشان را هدف قرار داد. در حال حاضر در کشور ما بیش از هفتصد مربی کارت دار وجود دارند (البته زن و مرد) ولی از این تعداد فقط 130 - 120 یا کمی بیشتر در تیم های سوپرلیگ و لیگ یک و زیر گروه فعالیت می نمایند. آن هم اگر شرایط مهیا باشد متاسفانه یا خوشبختانه فدراسیون والیبال در سال های گذشته به کمپانی مربی سازی مبدل شده بود ولی این مربیان کجای والیبال قرار دارند معلوم نیست. جز تعدادی که نورچشمی در والیبال هستند که هر سال برای سبقت گرفتن از هم که بتوانند مربی باشگاهی شوند و چه کارها که نمی کنند و بقیه هم کارت مربیگری گرفته اند و گذاشته اند در آلبوم عکسهای یادگاری خود تا گاهی اوقات آن آلبوم را ورق می زنند بیاد آورند که کارت مربیگری والیبال دارند. و اما حکایت این روزهای برخی از مربیان والیبال...

1- کانال زدن

تعدادی از مربیان آموخته اند که به وسیله ی سفارش توسط دیگران کانال بزنند تا به تیمی راه پیدا کنند نمی دانند که بالاخره روزگار دست آنها را رو می کند. توصیه می کنم که بیایند آن ها را به سازمان آب استان آذربایجان غربی معرفی نماییم زیرا مدتها است از رودخانه زاب که از عراق سرچشمه می گیرد و در شهرستان سردشت جاری است سرگرم کانال زدن هستند تا شاید آب آنرا به دریاچه ارومیه برسانند، لذا چون بعضی دوستان کانال زن خوبی هستند(!) بیایند این کانال ها را زود تمام کنند تا آب دریاچه خشک نشود. والیبال را بی خیال!!

2- سفارش بوسیله ی راس نشینان

مربیانی که توسط راس نشینان به باشگاه ها راه پیدا می کنند نان شان تو روغن است هیچ باشگاهی هم آنها را نپذیرند باز با سفارش و حمایت آنها به یک باشگاه دیگر خواهند رفت و سکان هدایت باشگاهی را به دست خواهند گرفت، باید بگویم یک تعداد از مربیان حال حاضر در این مملکت سالهای سال برای تیم ملی این مملکت عرق ریختند و بهترین روزهای زندگی خود را برای بازی کردن در تیم ملی گذاشتند و الان در عالم مربیگری کاسه چه کنم به دست گرفته اند و با آن همه رزومه بازی و مربیگری ره به جایی نمی برند.

3- انتخاب بوسیله بازیکنان

در این ورزش ما یک تعداد بازیکن برای بعضی از باشگاه ها مربی تعیین می کنند و وقتی که به آنها پیشنهاد عضویت در آن باشگاه می شود چند نفر از بازیکنان با هم هم دست می شوند و برای باشگاه شرط می گذارند و می گویند اگر فلان مربی را انتخاب کنید ما خواهیم آمد، متاسفانه برخی باشگاه ها هم بخاطر رسیدن به اهداف خود مجبور به پذیرش می شوند و خانه از پای بست ویران است.

نویسنده: عزیز پرتوی- بازیکن سابق تیم ملی