روزگاری عجیبی است هرگز اینگونه زندگی نکرده ایم این ویروس منحوس همه مارا به دل سردی و یاس کشانده است.

خیابان ها خلوت هستند اما نمی توانیم به ورزشگاه برویم دست هایمان تمیز است ولی نمی توانیم در سایه ورزش آن را بهم بزنیم و در این ایام عجیب از حس گرمای دربی هم محروم مانده ایم ای کاش خداوند کمک کند تا همه جوامع بشری از جمله هموطنان ما از بند کرونا رها شوند و با شاخه های گل و یاس و زنبق از دل کوچه های تنگ و باریک و با دل های شاد و به هم پیوسته راه ورزشگاه بزرگ را در پیش بگیریم.

 دربی برای همه خاطره انگیز است چه آن هایی که با رنگ سرخ و آبی شور و نشاط می گیرندو به زندگی پر امید سلام می کنند و چه ما روزنامه نگارانی که با این ورزش زندگی می کنیم ولی اکنون که پای تماشاچیان درمیان نیست امیدواریم که در سایه نبرد دو تیم اخلاق پیروز شود این دربی هم به پایان می رسد آنچه که می ماند معرفت و رفاقت است به قول علی پروین اسطوره فوتبال ایران دربی دو روز جلوتر و دو روز بعد مسابقات پایان می آید و آنچه که می ماند روح ورزش و حرمت انسان هایی است که برای فوتبال تلاش کرده اند با فوتبال بلندآوازه شده اند و با فوتبال برای کشورمان افتخار خلق کردند و چنین شد که علی پروین پرسپولیسی با حسن روشن استقلالی از 40 سال پیش به این طرف دوست و رفیق هستند و به یاد بیاوریم که امروز نه صفر ایران پاک درمیان است و نه غلام حسین مظلومی و نه علی انصاریان و مهرداد میناوند که گل های نبرد پرسپولیس و استقلال مانده اند پس قدر همدیگر را بدانیم و به یاد بیاوریم که همه برای یک هدف مهم و مقدس تلاش می کنیم لطفا هوای همدیگر را داشته باشیم.

نویسنده: رضا اسماعیلی