برای مربیان بزرگ همه شاگردان محبوب هستند اما دیده ایم که یک جا چند ورزشگاه بیشتر در منظر چشم آن ها می نشیند و چنین می شود که مثلا پاسور 19 ساله ای چون جیانلی جای ابربازی سازی چون دراگان تراویکا را در اوج می گیرد یا کیریستین سون جوان لوئی بال افسانه ای را کنار می گذارد در بین والیبال بازان ایرانی که چمدان سفر به سواحل لاجوردی را بسته اند به نظر می رسد که میثم صالحی بیشترین توجهات الکنو را به خود جلب کرده است.

روس ها عاشق بازیکنانی هستند که فیزیک بدنی مطلوبی دارند از جهش خوبی برخوردارند و محکم و مردانه توپ می زنند و میثم صالحی از جمله این بازیکنان است که با دو متر قد یکی از انفجاری ترین آبشارزن های دهه اخیر والیبال ما است که بعد از المپیک راهی الشتین لهستان می شود.

تمرکز و تاکید سرمربی تیم ملی برای ترمیم دریافت و ساعد این جوان فیزیکال به زودی وی را به یک بازیکنان تمام عیار در پست دو تبدیل خواهد کرد، البته اگر خود این بازیکن هم همانند ضربه زدن به توپ برای دریافت ها هم اشتیاق نشان بدهد.

همشهریان این جوان ارومیه ای محمود محب و عزیز پرتوی که خود روزگاری یلی در والیبال ملی بودند با تمجید از صالحی می گویند: وی پارسال خیلی تلاش کرد که تیم شهرداری ارومیه را به قهرمانی لیگ برساند اما والیبال ورزش گروهی است.

محب که عضو تیم ملی ایران در بازی آسیایی تهران بود حضور جوانانی چون صالحی را در لیگ های اروپایی را دریچه ای برای نگاه کردن به رویاهای شیرین بین المللی شدن می دانند و می گوید: پلاسلیگا میثم صالحی را آب دیده و تبدیل به یک وزنه معتبر خواهد ساخت...

البته در تیم ملی ایران جوانان خوش فیزیک مانند امیر حسین اسفندیار و علی اصغر مجرد و... حضوردارند که می توانند در سایه رهنمود ها و مراقبت های الکنو خود را برفراز قلعه افتخارات بین المللی ببینند ولی بدانند که ورزش قهرمانی به نوعی تن دادن به فلسفه ریاضت کشی است.

نویسنده: جمشید حمیدی