دو روزی بیشتر تا انتخابات ریاست فدراسیون دوچرخه سواری باقی نمانده است ولی تردیدها و نگرانی ها همچنان ادامه دارد ...

دو روزی بیشتر تا انتخابات ریاست فدراسیون دوچرخه سواری باقی نمانده است ولی تردیدها و نگرانی ها همچنان ادامه دارد چرا که اوضاع به قدری بد است که کارشناسی مانند محمود وفایی که گوشت و پوست از تار و پود این ورزش است، می گوید: شرایط آنقدر ناگوار است که گفتن آنها شرمسارانه می نماید. وی می گوید ما زمانی رنکینگ اول دوچرخه سواری آسیا بودیم و در انفرادی نفرات اول تا سوم قاره از کشور ما بودند ولی اکنون مالزی و هند که محلی از اعراب نداشته اند از ما جلو زدند.

دوچرخه سواری جاده سرآمد رکاب زن های آسیا بودند اما امروز به قدری نزول پیدا کرده ایم که هیچ کشوری انگیزه ای برای دعوت دوچرخه سواران ما ندارد. البته در این میان شیوع دوپینگ در بین دوچرخه سواران هم از اعتبار این ورزش کاسته است.

وفایی نژاد که خود از دوچرخه سواران مطرح در سطح ملی ایران بود، می افزاید: ورزش ما، ورزش سخت افزاری است. ما به پیست زنجیر و سایر الزامات و تکنولوژی دوچرخه سواری نیاز داریم. ولی در این بخش از حداقل ها هم محروم هستیم. اکنون که در آستانه انتخابات ریاست فدراسیون دوچرخه سواری ایستاده ایم، معتقدم که نیروی تخصصی کافی را در این رشته در اختیار داریم ولی رئیس فدراسیون باید فردی باشد که بتواند آورده ای داشته باشد. شخصی که حقوق بگیر فدراسیون باشد، نمی تواند به مشکلات این ورزش خاتمه دهد. دوران طلایی دوچرخه سواری ما مربوط به زمانی است که آقایان واعظ آشتیانی، هاشمی و ابراهیمی در این ورزش ریاست می کردند. آن زمان هیچ ورزشکاری نگرانی بلبرینگ یا پاره شدن لباس خود در حین تمرینات نبود. اعزام ها فقط به قدر کافی انجام می شد و قهرمانان از طریق شرکت در تورهای بین المللی مانند تور لنکاوی یا تورنمنت های چین یا دیگر کشورها درآمد دلاری خوبی داشته اند ولی امروز متاسفانه از آن دوچرخه سواری پویای ایران چیزی باقی نمانده است.

گفت و گو: عباس اسماعیلی