ورزش شرمنده پیشکسوتش؛ سالگرد کویتی پور دیده نشد؟
وقتی خبر آمد که زیارت اهل قبور امکان پذیر شده با شوق و ذوق، سری به آرامستان بهشت آباد اهواز زدم ،از مزار برادر شهیدم آغاز کردم وبعد آز آن به سمت مزار والدینم رفتم ودر جوار آنها سری به قطعه پیشکسوتان ورزش و در بازگشت به نیت زیارت مزار رفیق دوران کودکی وهمکار همیشه همراه وهمگفتار، زنده یاد آقا رضا رشیدی نسب خبرنگار پیشکسوت قلم ورزش از مسیر قطعه هفتاد درحال گام برداشتن به سمت قبرستان قدیم بودم که ذهنم سه پیشکسوت ارزنده وصاحب نام ورزش خوزستان را که در قطعه هفتاد تدفین شده اند را بیاد آورد، زنده یاد سرکار خانم پروین رمضانی ، زنده یاد قاسم کویتی پور ومرحوم مغفور مهدی امیدوار، وقتی بر سر مزار حاج قاسم کویتی پور رسیدم ، به یکباره نه تنها از خودم ، بلکه از حضورم درفضای ورزش خجالت زده وشرمنده شدم ، افسوس خوردم که ورزش در مسیر ناکجا ابادی قرار گرفته که ارزش ومرام وکرامتش به تباهی کشیده وعملا در حال بی هویت شدن است ودیگر به هیچ چیز این ورزش فعلی نمی توان دل خوش وامیدوار بود و در ماتم آن باید یک دل سیر برای این چنین شدن وضعیت ورزش گریست؟ باید به حال این ورزش ضد ارزش گریست که اصل واسب ورزش را حتی از اهالیش وپیشکسوتانش ربودند؟
باید گریست برای جماعتی که در شعار ، خود را حامی پیشکسوتان ورزش می داند ولی خبر ندارند سالگرد وفات فلان کسوت ورزش چه تاریخی است ؟
باید به حال ورزش گریست ،که این همه کانون وپانون ومدعی العموم و کمیته های رنگارنگ شده مثلا پیشکسوتان هیات های ورزشی دارد؟اما دریغ ازتنظیم یک لیست واقعی از نام پیشکسوتان ورزش در قید حیات و یا وفات شده اش؟!؟ باید گریست برای ان مدیرانی که در فضای ورزش، خود را نوکر وخادم و کوچک پیشکسوتان ورزش لقب داده ولی هنوز نمی‌داند پیشکسوت ورزش کیست؟ وشرایط پیشکسوت بودن ، چیست ؟ وچگونه می توان از منزلت وتخصص وتجربه کسوت ورزش برای شکوفایی ورزش بهره برد؟
باید به حال این ورزش گریست که اولین سالگرد وفات قاسم کویتی پور فرا می رسد آما هیچ کدام آز اهالی ورزش ، ومدیران ورزش وعالی مقامان همیشه مدعی سند مالکیت کانون های پیشکسوتی ، خبر ندارند ؟ باید به حال این ورزش گریست و یقه جر داد و که در اولین سالگرد یک پیشکسوت علمی ارزشی ورزشی حتی دریغ از گذاشتن یک شاخه گل یا تمیز کردن سنگ مزار آن؟
وباید به حال این ورزش و مظلومیت همه پیشکسوتان ورزش نه تنها گریست بلکه باید زار زد که مدیران ورزش حاضر به درک پیشکسوتان واقعی ورزش نیستند وبرای خود پیشکسوت سازی می نمایند؟
لااقل اگر اینکاره نیستید که واقعا هم نبودید ونیستید؟!؟ ازنوع خدمت رسانی پیشکسوتان دیگر استانهای شمالی وشرقی یاد بگیرید که چگونه در این فضای کرونایی از پیشکسوتان خود یاد می کنند؟
و ختم کلام، لطفا به سنگ مزار زنده یاد قاسم کویتی پور خوب نگاه کنید شاید قطره شرمی بر پیشانی حس کنیم
نویسنده: سید مهدی ابوس