حضور یک بازی پرداز جسور و آماده در میدان،باعث تفوق و برتری مقابل بحرین شد.
آنها نه بر اساس کار فوتبالی -که با اهرم فشار‌عصبی و با تند خویی و جنگ روانی در گذشته برای ما مشکل ساز شده بودند.
دیشب با تغییر تاکتیکی و جابه جایی مهره‌ها تیم‌ما به برتری رسید.
شاید نقطه اوج این اقدام مربیان را باید بهره بردن از سامان قدوس در نیمه دوم قلمداد کرد.
این جا به جایی نقطه عطف تاکتیک ایران بود و ضعف های مرکز میدان را پوشش داد.
سامان به خوبی توپ را حفط کرد.خوب پاس "در" داد.به بهترین شکل قلی زاده و محرمی را راه انداخت و از همه مهمتر مکمل خوبی برای حرکات نوراللهی بود.
به لحاظ امادگی جسمانی و قدرت دوندگی هم‌قدوس در بهترین فرم بود.
تیم ما در چند سال گذشته از داشتن یک پلیمیکر و بازی پرداز مبرز محروم بود.
قدوس در مصاف با بحرین شکل و شمایل یک پلیمیکر توانا را نشان داد.
این گمشده در تاکتیک تیمی در مرکز میدان را باید مهم شمرد.
البته قدوس برای انجام وظیفه درست در این‌پست خطیر نیاز به هدایت اصولی و راهنمایی بیشتر دارد.
متاسفانه یک ایراد‌کلی به‌فوتبال باشگاهی و ملی ما وارد است که در کوران مسابقات در صدد پیدا کردن تاکتیک گروهی و هماهنگ کردن‌نفرات در داخل زمین هستیم.
این‌نگاه‌غلط در تضاد با فوتبال حرفه ای است.
حریفان‌ما با چند بازی تدارکاتی و اردوهای خارجی به مصاف ما‌می آیند،اما در ایران‌همه درگیر منازعات و مشاجرات همیشگی هستیم.
گسیل کردن‌تیمها به مسابقات برون‌مرزی وبین المللی بدون بازی تدارکاتی و تمرینات مورد نیاز از نواقص ورزش ما است.
ما برای حضور ۴ نماینده ایران در جام‌باشگاههای آسیا برنامه درستی نداشتیم.
برای همین تیم ملی فوتبال هم تدارک اصولی ایجاد نکردیم.
مربیان ما در کوران‌مسابقات به ناآماده جهان بخش‌پی بردند.در تمرینات منامه آسیب دیدگی کهنه کامیابی نیا رخ نمود .
در نیمه دوم ظرفیت و توانایی بالقوه سامان قدوس را شناختیم.
در این بازی بود که آگاه شدیم که‌حاج صفی به درد میانه میدان‌نمی خورد و‌میلاد‌محمدی هم مدافع چپ ششدانگ همیشگی نیست.
این اطلاعات فردی و گروهی باید پیش از شروع مسابقات رسمی در اختیار کادر فنی قرار گیرد.
اینکه مربی در کوران مسابقات آزمون و خطا کند و با جا به جایی نفرات در پی ترکیب ایده آل باشد،از نقاط تاریک فوتبال ما به شمار می آید.
باید این نگاه غلط را کنار گذاشت و با درایت و راهبری درست به هدایت فوتبال پرداخت.
فوتبالی که به جام جهانی نظر دارد ،باید تفکراتش جهانی و در حد استاندارد های حرفه ای باشد.
با نگاه‌کلاس اولی ها و اکابر قدیم نمی توان به مدارج بالاتر و کلاس دانشگاهی رسید.
ابن تفکر تنها با مدیریت‌اصولی و برنامه ریزی مبسر می شود و نه با شعار و ستیزهای مدیریتی.
نویسنده: احمد میرزاییان