به بازی بزرگ و حساس این مرحله رسیدیم. دیدار با عراق هزار نکته در دل خود دارد. نباید اشتباه کنیم. یک لحظه غفلت و یک اشتباه کوچک مساوی با خداحافظی از راهیابی به جام جهانی خواهد بود.
در دیدار با عراق باید از بازی احساسی فاصله گرفت و منطقی بازی کرد. فوتبال مدرن را پی گرفت.
عراق فوتبالی نزدیک به فوتبال ما دارد. اگر بدانیم از این میدان به دنبال درو کردن چه محصولی هستیم، عبور از عراق مانند آب خوردن خواهد بود! اینکه به هنگ کنک ۳گل زدیم یا بحرین را زمین گیر کردیم یا کامبوج را گلباران کردیم داستانی است که به گذشته مربوط می شود. قرار است با عراق بازی کنیم که حساب و کتاب جداگانه ای دارد. اینکه با عراق باید چگونه بازی کنیم بسیار مهم است.
تیم فوتبال عراق یک تیم فیزیکی به شمار می آید. بر اساس همین نکته خطوط سه گانه اش بسیار نزدیک به هم بازی می کنند. باید این نزدیکی و فشردگی را شکست. باید پرس از جلو و از مقابل دروازه عراق را بر اساس بازی من تومن به کار انداخت تا خطوط سه گانه تیم حریف سازمان پیدا نکند.
توپ گیری عامل دیگری است که منجر به بر هم زدن تمرکز تیم عراق خواهد شد.
عراقی ها با توجه به مهره های کلیدی که در اختیار دارند، اساس حرکات تیمی خود را با وینگرهای چپ وراست خود می گذارند. باید کناره های زمین را بتن ریزی کرد تا روزنه ای به وجود نیاید. آنها به ارسال ها توجه شدید دارند، باید شرایطی را به وجود آورد تا نتوانند از این طریق به پیش بروند. در این مورد بازگشت رو به عقب هافبک ها می تواند عرصه را بر حرکات تیم عراق تنگ کند و این بازگشت از سوی هافبک ها عملا لایه نخست ستون دفاعی تیم ما را در مرکز زمین تشکیل خواهد داد.
اما در کنار این موارد باید برای شکستن سد دفاع پرقدرت تیم عراق به پاس های قطری روی آورد. باتوجه به فشردگی ستون دفاعی تیم عراق نیاز است که دو مهاجم تکنیکی در این ناحیه به کار گرفت تا با بازی ثابت در قلب دفاع عراق هم فضا را برای پاس های تو در وعمقی فراهم کرد وهم فضا را برای دور زدن مردان کناری مهیا ساخت تا پایه های سد دفاعی تیم عراق لغزان شود.
آنچه که می تواند مارا در برابر عراق به تیم پیروز تبدیل کند، فاصله گرفتن از هر گونه اشتباه ریز ودرشت و بازی من تو من است. خصوصا در مرکز ثقل زمین که عراقی ها بیشترین بازیکنان کلیدی را در این ناحیه در اختیار دارند. باید توجه داشت که در برابر عراق شدیدا نیاز به پیروزی داریم، اما عراق با یک تساوی بار خود را خواهد بست.
نویسنده: اکبر عزیزی