تیم ملی فوتبال از یک گذرگاه دشوار عبور کرد تا بارقه امید و شادی در اردوی ورزش ایران دمیده شود.

عراق مانند بحرین نبود. فوتبال فیزیکی و گاهی هم جنگ تن به تن را با چاشنی کار داشت ولی توانایی فردی بازیکنان ایرانی فراتر از سرسختی عراقی ها بود. فوتبال زیبایی بازی نکرده ایم ولی نتیجه دلنشین و شاید هم به نوعی تاریخی رقم زدیم. بچه های ما به طور انفرادی عالی بودند و سردار و مهدی طارمی بار دیگر نشان دادند که پاسورها و مهاجمانی در سطح عالی بین المللی هستند. آنها از حضور در فوتبال اروپا درس های زیادی آموختند و به خوبی آموخته ها را در دایره زمین پیاده کردند و همین برای شکستن طلسمی که تماشاگران – نه بازیکنان عربی- به پای فوتبال ما بسته بودند، شکست و حالا ایرانی ها با هجده امتیاز صدرنشین گروه C هستند و به دور بعدی مسابقات انتخابی جام جهانی راه پیدا کردند. با اینکه شانس گل زدن بیشتر هم را داشتیم، اما تیم ما برای اینکه یک تیم واقعی متکی بر ماهیت های فنی تک تک بازیکنان ما شود، باید از زمان های باقیمانده نهایت بهره را برد. همانگونه که پیشتر نوشته بودیم باید از اسکوچیچ و شاگردانش بیشتر اعتماد کنیم. در این برهه جا دارد از وزیر ورزش به خاطر پاداش پنج هزار یورویی به بازیکنان تشکر کنیم و یادآور شویم که دکتر عزیزی خادم در شرایط خطرناک فوتبال ما به خوبی اوضاع را مدیریت کرد و گوشه هایی از توانمندی های مدیریتی خود را به منصه ظهور رساند. فدراسیون فوتبال هم پنج هزار یورو به شیران فوتبال ایران هدیه می دهد. اما هدیه واقعی شادی دل مردمی است که طی این سال ها توسط تماشاچیان و بازیکنان متعصب و کژاندیش کشورهای کوچک منطقه شکسته شده بود. این فوتبال با پتانسیلی که دارد، می تواند آقای آسیا باشد. دست در دست هم بگذاریم و به یاری توپچی های شجاع ایران برخیزیم.

نویسنده: رضا اسماعیلی