جمعه دهم فروردین ماه
رمز سربلندی تیم ملی ایران

عراق را بردیم تا با اقتدار صعود کنیم

در برابر عراق دو نکته اساسی به کار گرفته شد و آن اینکه اشتباه نداشتیم و البته اشتباه هم داشتیم، اما اشتباه ما تاکتیکی نبود و بلکه بیشتر فردی به چشم آمد.

در بحث تاکتیکی حتی به اندازه سر سوزن اشتباهی رخ نداد، همه چیز درحد ایده آل بود اما در بحث فردی متاسفانه اشتباهات پرتعداد دیده شد. اگر در بحث اشتباهات فردی مانند مسائل تاکتیکی بدون اشتباه عمل می کردیم، بدون تردید دروازه عراق مثل تیم های هنگ کنک و کامبوج و بحرین با گل زیاد گلباران می شد.

در این رابطه به آخرین صحنه اشتباهات فردی اشاره داریم و آن فرصتی بود که قائدی روی پاس گل کاوه رضایی به صورت غیر ممکن به خارج زد. این اشتباه فردی از سوی قائدی نشان داد که وی هنوز برای بازی در تیم ملی به پختگی لازمه نرسید.

در بحث تاکتیکی دو نکته مهم و اصولی سبب شد تا عراق شکست بخورد. در خصوص تعویض ها و جابه جایی مهره ها هیچ گونه اشتباهی دیده نشد.

ولی نکته دوم به مسایل توپ گیری مربوط می شد. در هر نقطه ای توپ لو می رفت از همان مکان پرس و توپ گیری آغاز می شد. این نکته دو خاصیت بزرگ را همراه داشت.

عراقی ها نمی تو انستند به سازمان تیمی راه یابند و نکته دوم اینکه عراقی ها ازاصل بزرگی چون تمرکز فاصله گرفته وبه یک تیم پرخاشگرعصبی و نامتعادل تبدیل شدند.

در بحث تاکتیکی باید به این نکته نیز اشاره داشت، که خط دفاع تیم ملی  در اصل پوشش و حمایت در سطح بالا دیده شد، در میانه میدان مردان این جناح پل قوی در جهت ارتباط خطوط بودند و در خط حمله مهاجمان از تمام ظرافت هوشی خود پی بردند تا با بازی ثابت خود در قلب دفاع عراق سرگردانی را بر تیم عراق دیکته کنند. بازی ثابت مهاجمان ما در قلب دفاع عراق سبب شد تا هنر وارزش وینگرهای ما دو چندان دیده شود.این مجموعه باعث شد تا تمام وکمال در اندازه یک تیم قابل قبول دیده شویم.

نویسنده: اکبر عزیزی