جمعه دهم فروردین ماه
زخم خورده های ورزش زنان

بلوری زاده: ذره بین والیبال بانوان شیشه معمولی است

پدیده بلوری زاده از ورزشکاران تاپ بانوان ایران بود که در چند رشته مهارت به سزایی داشت و در دو رشته والیبال و دوومیدانی به عضویت تیم ملی درآمد. وی عنوان قهرمانی دوومیدانی داخل سالن آسیا را هم در اختیار دارد. بلوری زاده که مربی بین المللی کاتاگوری سه والیبال جهان است بعد از شش سال اقامت در کشور کانادا به وطن بازگشت تا به ورزش کشور خدمت کند. وی در این مدت عضو بخش آموزش دوومیدانی کشور کانادا بود.

بلوری زاده به تازگی در کنار همکاری با کمیته ملی المپیک، مشاور فنی تیم ملی والیبال بانوان ایران هم شد. با وی گفت و گویی انجام داده ایم که می خوانیم.

بلوری زاده درباره تفاوت دوومیدانی ایران و کانادا گفت: این اختلاف از بالا به پایین در ورزش دو کشور مشاهده می شود. مشکل بزرگ دوومیدانی ما سوای مدیریت نظام مربیگری است که افراد با دقت و برحسب معیار استاندارد انتخاب نمی شوند و در نتیجه در پروسه عمل به مشکل برخورد می کنند. فدراسیون دوومیدانی به من پیشنهاد همکاری داد اما فکر می کنم که در این تشکیلات به اصطلاح خرده کاری زیاد است. هرچند که به تازگی دختران ایران در لیگ های داخلی نتایج خوبی گرفته اند ولی باید برنامه ریزی اصولی انجام داد. کانادایی ها بعد از تحقیقات فراوان آقای پیتر از انگلیس را به دوومیدانی خود آورده اند و در نتیجه مشاهده کرده ایم که هم در پن آمریکن قهرمان شده اند و هم در المپیک مدال گرفته اند. خوشبختانه این رویه را من از خانم دکتر محمدیان در فدراسیون والیبال دیدم که با تحقیق و مشاوره و بررسی دست به انتخاب کادر فنی زدند. البته که ورزش بانوان در ایران مشکلات خاص خودش را دارد و من یکی از زخم خورده های آزمون و خطاهای این بخش هستم. ولی باور کنیم که کار حرفه ای در والیبال ایران برای بانوان از 15-16 سال پیش آغاز شد و ذره بینی که بر این ورزش نظارت می کند، یک شیشه معمولی و شکسته است. باید همانند آقایان صبوری کرد و برنامه ریزی داشت. والیبال در ایران از مرز صدسالگی گذشت، اما ما در بانوان نیازمند نگاه نوین هستیم.

وی درباره گزینش فریبا صادقی به عنوان سرمربی تیم بانوان هم گفت: از بین گزینه های موجود، ایشان برنامه های بهتری ارائه داده اند و ضمن اینکه مریم هاشمی سرمربی تیم قهرمان لیگ هم باید بازیکنانش را برای باشگاه های آسیا آماده می کرد.

گفت و گو: ج – دوستدار