جمعه دهم فروردین ماه
لیگ ملت های والیبال از نگاهی دیگر

ایده آل های ما و نگاه آلکنو

هفته چهارم لیگ برتر والیبال ملت های جهان در شرایطی به پایان رسید که هر تیم فقط سه بازی باقیمانده دارند. مسابقاتی فرسایشی که فرصتی استثنایی برای مربیانی شد که فلسفه و تز خاص خودشان را دارند.

در این مسابقات برزیل با 11 برد و تنها یک شکست در صدر قرار دارد. لهستان با 10 برد و دو شکست دوم است و تیم به ظاهر گمنام اسلوونی با 9 پیروزی و شکست در رده سوم جدول قرار دارد. یک کشور کوچک که با 3 میلیون و 600 هزار نفر جمعیت و سرزمینی که بخش عمده آن کوهستانی است، با یک مربی کارکشته ایتالیایی کاری کرد کارستان. شاخ غول ها را شکست. در این بین اما تیم ملی ایران با 24 ست برده و 23 ست باخته و پنج پیروزی و هفت باخت در رده یازدهم جای دارد. از نگاه ما نمی توان برد و باخت های این دوره از مسابقات را عمده قرار داد. اما ایده آل های ما با نگاه های سرمربی سنگین وزن تیم ملی تفاوت هایی آشکار پیدا کرده است. فدراسیون والیبال و ما رسانه ها و جامعه والیبال ایران اصرار بر استفاده از بازیکنان جوان و جویای نام داشته ایم و آلکنو هم مصر است که ترکیب مورد نیاز خود را برای المپیک پیدا کند. این تضارب عقیده در نهایت یک ماه و اندی دیگر در بازی های المپیک واقعیت ها را برملا خواهد کرد ولی صرفنظر از نمایش بدی که تیم ملی ما مقابل قعرنشین جدول یعنی استرالیا داشت، معتقدیم که چند باخت خوب باعث شده که بازیکنان جوان ما همانند امیرحسین اسفندیار، میثم صالحی و بردیا سعادت به خوبی محک بخورند.

تیم ملی کشورمان مانند 15 تیم دیگر دیروز، امروز و فردا استراحت می کنند تا در خوان ششم با سه قدرت مهم والیبال دنیا فرانسه، لهستان و آرژانتین نبرد کنند. به این ترتیب ما عملا شانسی برای حضور در چهار تیم برتر نداریم. ولی امیدوار هستیم که آلکنو این سه بازی باقیمانده را با بازیکنان جوان از جمله جواد کریمی بسپارد. تردید نداریم که آلکنو دنبال موفقیت است و ما هم خواهان سربلندی تیم ملی. حداقل خواسته رسانه های ایرانی بر این است که یکی حرف های آنها را به سرمربی تیم ملی منتقل سازد و بهترین نفرات هم پسر شاعر بزرگ سیاوش کسرایی و محمدرضا تندروان دستیار اول ایرانی تیم ملی هستند.

نویسنده: جمشید حمیدی