باشگاه استقلال چهارم مهرماه 1324 تاسیس شد. هرچند پیش از آن به نام باشگاه دوچرخه سواران شهرت داشت، اما بعد از آن استقلال تاج سر فوتبال ایران شد.

تاریخچه فعالیت های ورزشی باشگاه معتبر استقلال را که ورق می زنیم، بیش از 40 عنوان قهرمانی و دو کاپ طلای باشگاه های آسیا را در ویترین افتخارات دارد. میلیون ها نفر در سراسر کشور با نام این باشگاه خو گرفته اند با شادی ها و غم های توپچی های آبی پوش زندگی کرده اند و تیم های ملی ما همواره از دست پرورده های مکتب استقلال ستونی استوار برای استحکام بنای این ورزش زیبا سود بردند اما عجیب اینکه به ویژه در دو دهه اخیر ضعف مدیریت و حضور آدم های غیرمرتبط در این باشگاه استقلال را از اوج به حضیض کشانده است. در همین یکی، دو سال اخیر را که به یاد می آوریم می بینیم که هر کسی مصدر مسئولیت این باشگاه شده، سعی کرده که از نردبان نام استقلال پرطرفدار شهرتی برای خود دست و پا کند. غافل از اینکه در ورزش قهرمانی آنی که می ماند، ریگ ته جوی است. کما اینکه با گذشت بیش از 60 سال تنها نامی که با استقلال قرین و ماندنی شده، خسروانی است و بقیه آمدند و رفتند و کاری نکردند. امروز که بار دیگر ضعف مدیریت باشگاه کار را به جایی رسانده است که سرمربی تیم استقلال دادش به هوا می رود و مدیر غیراستقلالی باشگاه هم او را در توهم توطئه می بیند، فکر می کنیم که سنگ رو سنگ بند نیست. متاسفانه وزارت ورزش در هشت سال گذشته با همه شعارهایی که داده است که نتوانست بحث خصوصی سازی را در استقلال و پرسپولیس جاری سازد که هیچ، هرگز به این نیندیشیده است که اداره استقلال و پرسپولیس از عهده هر فردی بر نمی آید.

نویسنده: رضا اسماعیلی