فدراسیونی که قاطعیت و برش کافی ندارد و با تصمیمات خلق الساعه و مدیریت هرکی هرکی اداره می شود ،با هر تهدید و تشری عقب نشینی می کند و صد البته در ادامه راه به بن بست می رسد!
در چند روز گذشته که تمرینات اولیه آغاز شده ، یک سری از تیمها با رعایت پروتکل های بهداشتی و انجام تست های اولیه، قدم به قدم کار را پیش می برند. تعدادی از تیمها که در زمره "نق زن های لیگ"بودند هنوز نیامده ،بر خلاف انتظار بازیهای تدارکاتی را برای بازیکنانشان پیش بینی کردند که ستاد کرونا با آن مخالفت کرد. چند تیم لیگ برتری هم با ارسال نامه به وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال تهدید به کناره گیری کردند. بعضی ها هم با "برده"خواندن تیمشان ،پا را فراتر از قانون گذاشته و به همه چیز و همه کس ایراد گرفتند! به این افراد باید گفت :اگر حاضر به ادامه راه نیستید،چرا آمدید؟ آری در برابر قانون ،همه باید مطیع و فرمانبر باشیم و نه به تعبیرشما برده! دیگری با لفاظی می گوید "جان "مهمتر از "جام"است؟ مگر در لیگ به هر ۱۶ تیم حاضر جام می دهند؟ جام دادن به تیم قهرمان یک حرکت سمبلیک است و دیگر تیمها با تلاش و کوشش خود در زمین و نمایش فوتبال ،در پی سرگرم کردن هواداران و علاقه مندان هستند. بحث تست گرفتن تیمها هم ،حرف و حدیث های متفاوتی بر جای گذاشته و بهانه تراشی های بعضی ها ،آدمی را به تعجب وامی دارد. انگار در این وادی انصاف ،صداقت و راستی و درست کرداری را به حراج گذاشته اند! انگار جان بازیکنان فقط در زمین چمن و میدان مسابقه تهدید می شود و لاغیر. شاید تعابیر پرویز برومند دروازه بان اسبق استقلال بهترین پاسخ به این طیف ناراضی و نق زن باشد. او با شجاعت گفت:چطور بعضی ها با قلیان کشیدن و محفل های آنچنانی کرونا نمی گیرند،اما زمین چمن برای آنها ضرر دارد؟ در نوشته های پیشین اشاره داشتم که اصرار بعضی ها به انجام‌مسابقات و سفید دیدن تمام موضوعات هم به واقعیت و حقیقت نزدیک نیست. در این زمینه پرسپولیسی ها و در راس آن افشین پیروانی سردمدار است که با تعابیر یکطرفه و البته متعصبانه ،طرف مقابل را جریح و "چوب"تو سوراخ "زنبور"می کند و...! در این مقطع هر یک از تیمها باید در چارچوب ضوابط،کار خود را انجام دهند. در باره برگزاری یا تعطیل شدن مسابقات صرفا ستاد مبارزه با کرونا تصمیم نهایی را خواهد گرفت و نه دیگران. در واقع نباید اجازه داد عده ای با تهدید و ارعاب به هدف خود برسند و چوب لای چرخ فوتبال بگذارند. امروز اقشار ضعیف جامعه و کارگران روز مزد و نیروهای رده پایین کارخانجات و ادارات و شهرداری ها را می بینیم که برای دستمزد ناچیز چگونه به آب و آتش می زنند و دم بر نمی آورند. جامعه پزشکی ، پرستاری و نیروهای اورژانس و بیمارستان ها در سه ماه گذشته چگونه با تمام توان در خدمت مردم هستند .آیا خطر آنها را تهدید نمی کند؟ آیا آنها خانواده ندارند؟ آیا مشکلات جامعه صرفا به مالک باشگاه تراکتور و امثالهم خلاصه می شود که می گوید هواپیماهای ما ،مدتها است فعالیتی ندارند و زمینگیر شده اند؟ این مشکل جهانی است و تمام دنیا با‌آن دست و پنجه نرم می کند،بنابراین با لطایف الحیل نباید صورت مساله را پاک و بهانه تراشی کرد. امیدواریم با بهتر شدن شرایط و کاهش ضایعات ناشی از ویروس کرونا ،شاهد برگزاری مسابقات و ایجاد شور و نشاط در جامعه باشیم. اگر هم اوضاع به سمت افزایش خطر و تهدید سلامت مردم و ورزشکاران بود ،در آن مقطع تصمیمات ستاد مبارزه با کرونا برای همه لازم الاجرا خواهد بود.