دهمین مدال طلای مردان برزیل در لیگ ملت های جهان ضرب شد. این تیم در روز پایانی رقابت ها 3 بر یک شاگردان مربی پرحاشیه و پرادعای لهستانی را شکست داد و از لئون و دیگر ستارگان این تیم کاری بر نیامد. برزیلی ها انگار سامبای بازی می کردند!

در این بازی که دو ساعت و 9 دقیقه به درازا کشید، لهستانی ها 78 امتیاز از 210 اقدام خود کسب کردند و برزیلی ها اما از 237 حرکت خود کاسب 97 امتیاز شدند.

در پایان مسابقات برای یکی از معدودترین دفعات دو بازیکن پشت خط زن به طور همزمان جایزه ارزشمندترین بازیکن مسابقات را کسب کردند. والاس دسوزا از برزیل و باراتوش کورک از لهستان جایزه 30 هزار دلاری این بخش را به خود اختصاص داد. بهترین پاسور فاویان دریزگا از لهستان شد.

بهترین مدافعان روی تور مائو ریسیو از برزیل و ماتئوس بیه نیک از لهستان و بهترین دریافت کنندگان یوآن دی لل هیدالگو از برزیل و میخائیل کوبیاک از لهستان معرفی شدند و بهترین لیبرو هم تالس هاس از برزیل شد. سهم بهترین ها هر یک 10 هزار دلار بوده است.

برزیل در شرایطی به عنوان قهرمانی دست پیدا کرد که طی یکسال و اندی دو تن از بهترین مربیان خود را از دست داد. رزنده پرافتخار از مربیگری تیم ملی کنار رفت و دالزاتو که زمانی از بهترین آبشار زن جهان بود در بند کرونا گرفتار آمد. با اینهمه تحت هدایت یک مربی گمنام تر به نام کارلوس کاپ قهرمانی را با خود به سرزمین قهوه برد. کشوری که مربیان بزرگی چون جیووانه دارد، هیچ گاه برای قراردادن یک مربی روی نیمکت دچار دستپاچگی نمی شود. در صورتی که در کشور ما خیلی ها تلاش می کنند صندلی را از زیر پای همگنان خود بکشند و بازی آن قله مال من است را با رندی عجیبی در هم می آمیزد. در چنین اوضاعی تیم ما به دلیل کمبود بازیکن دریافت کننده قدرتی به درخواست فدراسیون رئیس فدراسیون والیبال دست به دامن فرهاد قائمی شد که روزگاری از بهترین های آسیا بود ولی در دو سال گذشته نزول فراوانی داشت و از دنیای بازیگری در تیم ملی خداحافظی کرد.

واقعا با این همه ادعایی که داریم و معتقد هستیم که تیم ملی را باید به دست مربیان وطنی بسپاریم، آیا هیچ پرسیده ایم که چطور با داشتن این همه جوان های مستعد و خوش ترکیب دو دریافت کننده جوان و بالنده نداریم که از ضعف تکنیکی در امان باشد؟

به هر روی آنچه که مورد تایید و تاکید ما در این برهه است، شایسته سالاری و باور حقایق است برای اینکه در المپیک سربلند باشیم، اگر لازم باشد بازیکنان چهل ساله را هم فرا بخوانیم. یاد می آوریم که روزگاری تیم های ایالات متحده و صربستان از پاسورهای بالای چهل سال مثل لوئی بال و نیکلای گربیچ استفاده می کردند. تحقق همه این ادعا نیازمند بردباری، سعه صدر و همدلی و همفکری است.

رده بندی تیم ها: 

1- برزیل 

2- لهستان

3- اسلوونی

4- فرانسه

5- روسیه

6- صربستان

7- آمریکا

8- کانادا

9- آرژانتین

10- ایتالیا

11 - ژاپن

12- ایران

13- آلمان

14- هلند

15- بلغارستان

16- استرالیا

نویسنده: جمشید حمیدی