عجایب و غرایب در ورزش ایران کم نبوده است که در این روزهای پایانی دولت بدجوری مثل یک دمل چرکین سر باز کرده است...
حکایاتی که در فدراسیون پرورش اندام گذشته و می گذرد، اعزام پسر باجناق رئیس فدراسیون به عنوان مترجم، دست دادن فلان ورزشکار با خانم غریبه و کنار گذاشتن نایب رئیس فدراسیون وزنه برداری فقط و فقط بخش کوچکی از هزار و یک مشکل و مساله است. همین دیروز اتهامات و مصاحبه عضو سابق هیات مدیره باشگاه استقلال در بازداشت به سر می برد، خوانده ایم به عمق وجود خلاف و رفتارهای ناپسند در ورزش بیشتر پی برده ایم. جایی که فردی مثل آقای یاد شده از ارتباطات مادی و اقتصادی با فلان مسئول و فرزندش پرده بر می دارد. یا آن اتفاق مشمئزکننده در فرودگاه بین المللی خود ما که ورزشکاران یک رشته المپیکی اقلام ممنوعه با خود حمل می کنند و این نشان می دهد که در ورزش ما حداقل در این سال ها حساب و کتاب و نظارتی وجود نداشته است. و جایی که ارزیابی و سنجش نباشد بدون تردید بلبشو و خطاکاری رواج پیدا می کند. چند سال پیش که از ورزشکاران یک رشته المپیکی یک چمدان پر از نوشیدنی های غیرمجاز کشف شده و علی رغم انتقادات رسانه ها مشمول مرور زمان شده بود، اگر برخورد قاطعانه ای صورت می گرفت و مماشات و بحث زیرسبیلی رد کردن پیش نمی آمد، امروز اعتبار یک ورزش دانشگاهی زیرسوال نمی رفت. نمی دانیم که در این فرصت باقی مانده باید از دوپینگی شدن ورزشکاران رشته هایی مثل کاراته یا زهرچشم گرفتن با سرمربی تیم ملی کاراته از رئیس و دبیر فدراسیون و ... بنویسیم یا نه. ولی فقط این را می دانیم که در این عرصه که باید محل جوانمردی، صداقت و پاکی باشد، خانه از پای بست ویران است.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی