حضور بازیکنان هوشمند و مطرح ما در اروپا علاوه بر آنکه از حیث اقتصادی برای فوتبالیست های وطنی کعبه آمال است اما در ابعاد الفت با فرمول حرفه ای نیز اکسیر موثری است.

سال هاست که جذب این دسته از بازیکنان از سوی باشگاه های مختلف قاره سرسبز ادامه دارد که بی شک در بلوغ آنان کارساز بوده و خواهد بود. 

از علی دایی گرفته تا خداداد عزیزی، مهدی مهدوی کیا، علیرضا منصوریان، علی کریمی، وحید هاشمیان، مهدی طارمی، سردار آزمون، علیرضا جهانبخش، سامان قدوس و... در اروپا توپ زده اند و به تیم ملی ما تحول بخشیده اند. 

اگر بخواهیم مثالی بارز بزنیم  می‌توان به رقابتهای اخیر در میدان منامه اشاره کرد که لژیونرها عصای دست اسکوچیچ و تیم ملی بودند. 

سوای مسائل فنی و تاکتیک پذیری این نفرات، مواردی که اظهر من الشمس بود رعایت آموزه های حرفه ای از جمله احترام تمام قد به رای داور بود.

به طور قطع وقتی بازیکنان وطنی در لیگ های اروپایی آبدیده می‌شوند وچارچوب فوتبال حرفه ای در تاروپود شان رخنه می کند، از دایره متحول شده فوتبال دور نمی مانند و حرف شنوتر خواهند بود.

بازیکنی که سیستم پیشرفته وی ای آر  را لمس می کند و با آن خو می گیرد طبعا 

 بجای حمله‌ور شدن به داور، تلاش می کند که آداب حرفه ای داشته باشد. 

از سویی دیگر وجود زمین‌های استاندارد، مربیان بادانش، تکنولوژی و زیرساخت های حرفه ای، آنها را قوام یافته تر می کند که در نهایت بسود فوتبال ما و صد البته تیم ملی ما خواهد بود.

در اینکه لیگ ما تهی از آموزه های روز دنیاست، نباید لحظه ای شک به دل راه داد اما جذب ملی پوشان قابل از سوی باشگاههای اروپایی، از هر نظر قاتق نان است و برگ برنده.

نویسنده: رضا میرزاییان