پنجشنبه نهم فروردین ماه
تیم ملی بسکتبال در آستانه المپیک

جنگ شیرها با اسلحه روباه

تیم ملی بسکتبال در شرایطی راهی بازی های المپیک می شود که از درد دل های سرمربی و بازیکنان این تیم واقف شده ایم. اینکه کاپیتان صمد نیکخواه بهرامی چه گفته است یا حامد حدادی که تنها بازیکن منطبق بر استاندارد جهانی از نظر فیزیکی است، از رسانه ها خواسته است تا تیم ملی را حمایت کنند اما واقعیت ها چیز دیگری است.

رسیدن به المپیک آن هم به عنوان تیم اول قاره آسیا بسیار ارزشمند می نماید ولی آیا می دانید که تیم چین برای رسیدن به حد نرمال المپیک 30 میلیون دلار هزینه کرده است یا ژاپن در چه کمپ ها و تورنمنت هایی آبدیده شده است. مطمئن هستیم که نمی دانید. بسکتبال ایران به هر حال سه بازی بسیار سخت و دشوار در توکیو پیش روی دارد؛ آمریکا، فرانسه و چک. براساس رده بندی اعلام شده فدراسیون جهانی بسکتبال تیم ما در بین 12 تیم شرکت کننده رده آخر را در اختیار دارد. اما رضا نوری سرمربی تیم ملی جوانان و کاپیتان سابق تیم ملی به نکات جالبی اشاره می کند.

او می گوید: ما را به جنگ شیر می فرستند اما اسلحه روباه را هم نداریم. این مساله در مورد تیم ملی بزرگسالان هم صدق می کند. ما در رقابت های جهانی لتونی، مالی و پورتوریکو را شکست داده بودیم و این تیم ها با 48 امتیاز اختلاف ژاپن و کره جنوبی را مغلوب ساختند؛ این یعنی اینکه ما در بین تیم های آسیایی بهترین بودیم اما اگر قرار باشد که توقع ایستادن روی سکو را از بسکتبال ما داشته باشند، اول باید فیزیک بازیکنان درست کنیم. همین تیم لتونی که مقابل ما قرار گرفت، هشت بازیکن بالای دومتر را در اختیار داشت و قد برخی از آنها تا 212 سانتی متر می رسید؛ آن وقت ما در بسکتبال ملی خودمان هنوز مدعی هستیم که مهدی کامرانی با قد کوتاه خود باید در ترکیب باشد. والیبال البته این اختلاف فیزیک را با انتخاب بازیکنان خوش قد و قواره و دعوت از بهترین مربیان دنیا پر کرده است ولی ما کنار ایستاده ایم و می گوییم لنگش کن. خلاصه کلام اینکه اگر بازیکنان تیم ملی ما با این شرایط بتوانند مقابل سه حریف دور مقدماتی آبرومندانه بازی کنند، خودش نوعی موفقیت است.

نویسنده: ج - دوستدار