این روزها آسمان آبی استقلال حال و هوای تیره ای دارد. سرمربی از مدیریت باشگاه ناراضی است و بازیکنان اعتصاب می کنند و مدیرعامل باشگاه طوری حرف می زند که انگار اتفاقی نیفتاده است.

این روزها آسمان آبی استقلال حال و هوای تیره ای دارد. سرمربی از مدیریت باشگاه ناراضی است و بازیکنان اعتصاب می کنند و مدیرعامل باشگاه طوری حرف می زند که انگار اتفاقی نیفتاده است. در این بین آن چیزی که زایل می شود، اعتبار کهن ترین باشگاه ورزشی کشور و اعصاب میلیون ها طرفدار این رنگ زیبای آسمانی است و از همه بدتر ساز جدایی فرهاد مجیدی است.

اما اگر مدیریت اشکال دارد، تقصیر دوستداران فوتبال چیست؟ می دانیم که در هر پدیده اجتماعی اگر مدیریت شایسته اعمال نشود، کار به سامان نمی رسد ولی آنهایی که استقلالی واقعی هستند، نباید رفیقان نیمه راه باشند. متاسفانه وزارت ورزش به این اصل که استقلال و پرسپولیس ریشه در دل مردم و فرهنگ اجتماعی دارد، غافل ماندند و فکر می کنند هر گردی، گردو است؛ در صورتی که اگر واقعا دلسوزی و تعهد وجود دارد، متولیان امر باید کار را به دست کاردان می سپردند. چگونه است استقلال با این همه شخصیت های ورزشی و فرهنگی و اشخاصی که نام آنها بر تارک ورزش کشور می درخشد، امور را به دست غریبه سپرده است. به هر روی در این برهه قصد نداریم به قول معروف آب به آسیاب اختلافات بیندازیم اما اگر آنگونه که در افواه عمومی جاری است، هدف کنار زدن این دو نام تاثیرگذار و دو باشگاه مردمی از عرصه فوتبال است، راه را به اشتباه رفته اند و چه بهتر که درصدد اصلاح اشتباهات خود برآید.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی