با دیدن شناگر ایرانی در تیم شنای بانوان جمهوری آذربایجان به یاد این شعر افتاده ایم که هر دم از این باغ بری می رسد ...

بعد از کوچ چند ورزشکار رزمی و شطرنج و ... چشم ما به حضور مریم شیخ علیزاده قهرمان سابق شنای 200 متر پروانه ایران در تیم جمهوری آذربایجان افتاد. اینکه چرا شیخ علیزاده ها جلای وطن می کنند و زیر پرچم دیگران می روند، حتما برای خود دلایلی دارند و ما به خود اجازه نمی دهیم که به آنها اعتراض کنیم. ولی آنهایی که مانده اند البته که با سختی ها ساخته اند، برای ما گرامی ترند. با این وجود تا زمانی که تکلیف ورزش شنا در بین بانوان مشخص نشود، همانند ژیمناستیک این دو ورزش پایه مستاصل می ماند. این در حالی است که لباس شنای بانوان شامل گن و شلوار ضخیم تا زانوست و شناگران عینک و کلاه هم بر سر دارند. با این وجود مهناز کریمی یکی از قهرمانان مطرح شنای ایران که رکورددار حمل قایل نیز هست، می گوید: فدراسیون شنا بر مبنای مقررات عمل می کند و دستش هم برای ورزش قهرمانی بانوان باز نیست اما مسئولان مملکت به ویژه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید راه چاره ای برای حل این مشکل بیندیشند.

مربی، داور شنا و مدرس غواصی بانوان می افزاید: خود من از ترکیه و امارات پیشنهاد داشتم. در دبی به من اسکان و حقوق دلاری می دادند اما هرچه که فکر کردم دیدم نمی توانم زیر پرچم دیگری ورزش کنم چون خواسته اماراتی ها این بود که با نام این کشور در پیکارهای بین المللی حضور پیدا کنم.

وی افزود: طی این سال ها شاهد تغییر رشته بسیاری از شناگران و رشته های دیگر بودیم مثل خانم ها سپیده توکلی و سونیا گماری که به دوومیدانی و قایقرانی روی آورده اند. ما می توانیم حداقل در تورنمنت های بین المللی با حضور شناگران مسلمان مسابقاتی داشته باشیم تا انگیزه های مرده در این ورزش دوباره زنده شود.

نویسنده: مرجان بنی یعقوب