تیم ملی والیبال ایران باخت؛ جای هیچ گونه دفاعی وجود ندارد اما به خاطر سهم خواهی های احتمالی با دست خود خاک بر چشمه جوشان استعداد جوانان نریزیم و روزنه های امید را مسدود نسازیم.
ما جوانانی داریم که چهار سال آینده در المپیک خواهند بود البته اگر که نوع نگاه و برنامه ریزی در فدراسیون والیبال تغییر کند و گروهی باشند که در آنالیز، تحلیل و تفسیر رخدادهای تاسف آور بازی های المپیک تبحر داشته باشند و فصلی جدید را در والیبال آغاز کنند. با این همه باید در انتخاب مربیان تیم های ملی تجدید نظر کرده و به قول سهراب سپهری باید چشم ها را شست و طوری دیگر نگاه کرد.
در بازی دراماتیک ایران و ژاپن آنچه که مشهود بود، جنگندگی هر دو تیم ... اما تفاوت آموزش و نهادینه شدن تکنیک های پایه در ژاپنی ها حرف نداشت. آنها به لحاظ تکنیکی هیچ گونه اشتباهی نداشتند. در صورتی که در تیم ما برای مهار یک توپ سرگردان دل همه مردم ما می لرزید و این نشان می دهد که در دوران جدید باید بیش از همه به آموزش توجه کنیم و مربیان باشگاهی را در دوره های پیشرفته شرکت داده و آنان را ملزم سازیم که بخشی از درآمدهای هنگفت خود را صرف دانش افزایی کنند. جلوی بند و بست ها در تمام سطوح ها گرفته شود و برنامه ریزی ملی با نگاه فراگیر ملی در دستور کار قرار گیرد. این ایده باید همراه با پالایش فدراسیون از حضور افراد غیرمرتبط باشد.
در این باره باز هم خواهیم گفت ...
نویسنده: جمشید حمیدی