قهرمانان بزرگ لای پر قو پرورش نمی یابند این را دونده های قاره آسیا، کشتی گیران و وزنه برداران و والیبالیست های کوبا و هاکی بازان فیجی و بانوی پرتلاش فیلیپین به اثبات رساندند و لوپز قهرمان کشتی جهان از کوپا نیز مصداق این ادعاست...

کشوری که در فقر زندگی می کند و آقایان مسئولان ورزش ما بارها و بارها به این کشور رفته اند تا دریابند که کوبا چگونه در دوومیدانی بوکس و ... آقایی می کند. اما انگار تنها ره آورد آنها دیدار با مسئولان بلندپایه سرزمین نیشکر بود که روزگاری تعجب می کردند چگونه یک دکترای پزشکی هسته ای، رئیس ورزش ایران می شود. اما ما سرنا را از سر گشاد آن می دمیم. با تزریق بی رویه پول و وعده های اغلب پوشالی آن روحیه جنگندگی و جان سختی برای اعتلای نام وطن را به پول و ریال و دلار باخته ایم. نمی خواهیم تعمیم بدهیم بسیاری از ورزشکاران ما عاشقانه برای نام وطن پیکار می کنند. اما باید به این بیندیشیم که چگونه میخان لوپز در یک کشور فقیر قهرمان چهاردوره المپیک می شود.

میخان لوپز پس از کسب چهارمین مدال طلای المپیک در سنگین وزن کشتی فرنگی و کسب عنوان پرافتخارترین کشتی‌گیر تاریخ، گفت: باورکردنی نیست. من ۲۰ سال خودم را فدا کردم و با همه وجودم تلاش کردم تا به مدال‌های طلای جهان و المپیک برسم. این افتخارات با کمک مربیانم به دست آمد.

دارنده ۴ طلای المپیک و ۵ طلای جهان، افزود: من از کسب این مدال طلا لذت می‌برم. هر ورزشکاری در جهان نیز مانند من از رسیدن به مدال طلا لذت می‌برد. دوست دارم به همه کشتی‌گیران بگویم اگر برای رسیدن به هدفشان سخت تلاش کنند می‌توانند به اهداف خود برسند.

لوپز که ۲۰ اوت ۳۹ ساله می‌شود، در پاسخ به این سوال که آیا باز هم قصد دارد برای کسب پنجمین طلای المپیک به حضور در میادین کشتی ادامه دهد یا خیر؟، گفت: همه کشتی‌گیران از من می‌خواهند که به حضور در میادین کشتی ادامه بدهم. البته مشخص نیست و درباره این موضوع باید فکر کنم. فعلا می‌خواهم از کسب چهارمین طلای المپیک لذت ببرم اما در پایان امسال تصمیم می‌گیرم که به کشتی ادامه بدهم یا نه‌.

پرافتخارترین کشتی‌گیر تاریخ، در پایان خاطرنشان کرد: کسب ۴ مدال طلای المپیک باورنکردنی است و واقعا از این‌که به این افتخار رسیده‌ام، خوشحالم.

این فرهنگ را در بین قهرمانان ورزش ما تعمیم بدهیم تا اگر فردی مثلا در پرتاب بشقاب! در منطقه مدال گرفته است بر سر ملت و مردم منت نگذارد و طلبکار همیشگی نباشد.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی