والیبال با داشتن حدود 700 مربی بین المللی که بسیاری از آنها بازیکنان تراز اول بودند، کمبود کارشناس ندارند اما اینکه چرا رسانه ها به ویژه تصویری فقط به تعداد انگشتان یک دست استفاده می کند. اینکه فلان فرد تماس تلفنی با مجریان می گیرد که من هم هستم، بهانه ای بیش نیست. اگر خواهان عدالت هستیم باید به همه شایستگان فرصت احسان بدهیم.

حجت فعلی یکی از این کارشناسان است که کار آموزش را از جنوب تهران شروع کرده و در سطح بازشگاه بازیکن بود و به زبان انگلیسی مسلط بوده و چند کتاب و مقاله به زبان انگلیسی نوشته است. با ما تماس گرفت تا درددل کند. به گوشه هایی از صحبت های وی توجه کنید.

* به فدراسیون والیبال مراجعه کرده ام تا با کمیته آموزش به عنوان مرجع این قضایا به ویژه در زمینه استعدادیابی تبادل نظر کنم شاید که حرف ما را هم بشنوند. اما نشد. من کاتوگوری مربیگری دو را در کشور آذربایجان و شهر باکو زیرنظر مدرس خارجی گذرانده ام. اما آیا کمیته مربیانی وجود دارد که به امثال ما هم توجه کند.

* آقای آلکنو، مرتضی شریفی با خود به لیگ ملت ها برد اما از وی بازی نگرفت ولی همین بازیکن را در ترکیب 12 نفره قرار داد و عجیب اینکه دو لیبرو هم با خود برد. این نشان می دهد که ایشان شناخت کافی از تیم ملی ما نداشت و از مربی خوبی مثل محمدرضا تندروان بهره نگرفت. تندروان کارنامه خوبی در لیگ ایران داشت و صابر کاظمی در سایه حضور ایشان شکوفا شد. ما می توانستیم کانادا و ژاپن را شکست بدهیم ولی متاسفانه آلکنو به جای یک دریافت کننده قدرتی مثل امیرحسین اسفندیار یا حتی فرهاد قائمی لیبرو با خود برد تا عملا دست خودش را در حنا بگذارد.

* اگر نسل در حال بازنشستگی طلایی بودند، اعتقاد دارم والیبال ما با بازیکنانی چون بردیا سعادت، صابر کاظمی، آرمان صالحی، میثم صالحی و یک نسل الماس را در اختیار دارد. الان وظیفه ماست که این نسل را با همفکری یکدیگر صیغل بدهیم.

* برای پرورش استعدادها باید تعامل خوبی با آموزش و پرورش داشته باشیم. چرا که نیروهای باتجربه والیبالی زیادی را در اختیار دارد. طرح ها زیاد است و حرف ها هم زیاد. بگذارید کم امثال ما هم نظرات خود را در یک مجمع فنی و محکمه پسند ارائه دهیم.

گفت و گو: جمشید حمیدی