بررسی و تحلیل واقع بینانه عملکرد کاروان اعزامی به توکیو و درس ها و برداشت های فنی از این آوردگاه بزرگ را باید در بازیهای آسیایی هانگژوی چین به کار بگیریم و گرنه به بیراهه رفته ایم!
این روزها که قدری آرامش برقرار شده و تب و تاب مسابقات المپیک توکیو و هیجانات مقطعی فروکش کرده می توان با درایت عملکرد تک تک فدراسیون ها، مدیران، مربیان و ورزشکاران هر رشته را زیر ذره بین برد و به داوری نشست.
در مباحث و تحلیل وقایع و رخدادهای المپیک توکیو، سعی وافری داشتیم تا فارغ از جناح بندی ها و گروه گرایی های رایج، عملکرد کاروان اعزامی را مورد واکاوی قرار دهیم و نقاط ضعف و قوت را شناسایی کنیم.
در این مجال در پی آن هستیم تا به پیام ها، برداشت ها و تجارب حاصله از رقابت های المپیک تکیه کنیم و مجموعه این تجارب را در مسیر حضور مثبت در بازی های آسیایی هانگژوی چین به کار بگیریم.
بازی های آسیایی هانگژو در شهریور ماه سال آینده در کشور چین برگزار می شود. پیش از آن پکن و گوانگجو‌ی چین میزبان بازیهای آسیایی بودند.
بر اساس برنامه ریزی ها، مسابقات آسیایی هانگژو در ۴۰ رشته ورزشی و ۶۱ نوع ورزش و ۴۸۲ ماده برگزار می شود.
در آسیا سه کشور چین، ژاپن و کره جنوبی در صدر جدول مدال قرار دارند.
قزاقستان، کره شمالی، هندوستان، چین تایپه، مالزی و... از جمله کشورهایی هستند که در کنار ما رقبای جدی برای تصاحب رده چهارم جدول مدال به حساب می آیند.
در برهه کنونی و روی کار آمدن دولت جدید و حضور وزیر جدید ورزش در ساختمان سئول باید قدری با برنامه و درایت عمل کرد.
در این دوره گذار، نباید زمان را از دست داد.
برگزاری نشست های کارشناسی با فدراسیون ها و روئسای آن ها با هماهنگی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باید در صدر امور قرار گیرد.
حتی یک لحظه نباید فرصت را از دست داد و سکوت و خاموشی برگزید.
باید به رشته های مدال آور تکیه کرد. هدف گذاری برای کسب رتبه چهارم جدول آسیا در کوتاه مدت و بدست آوردن رتبه سوم در یک برنامه پنج ساله باید در اولویت باشد.
اگر چه کشتی آزاد و فرنگی، وزنه برداری، ووشو، تکواندو و کاراته از جمله رشته های مدال آور و پرامید ما در هانگژو به شمار می آیند، اما نباید از قایقرانی، تیراندازی، بوکس، دوچرخه سواری، شمشیر بازی ،کوراش و‌جوجیتسو غافل بود.
در دوومیدانی و شنا که مدال هایی پرتعداد توزیع می شود، لازم است سرمایه گذاری و برنامه جامعی داشته باشیم و رشته های متنوع و پرمدال قایقرانی آقایان و بانوان را اشاعه دهیم.
در ورزشهای گروهی هم کماکان به والیبال و کبدی چشم امید داریم.
از تدارک و توجه به فوتبال، بسکتبال و هندبال هم نباید غفلت کرد.
برای دسترسی به این توفیق باید از فرصت یک ساله تا شهریور ۱۴۰۱ به بهترین شکل استفاده کرد و برنامه ریزی کرد.
دولت محترم و مجلس هم در بحث بودجه و امکانات باید به کمک دستگاه ورزش بشتابند.
در این زمینه به یک بسیج گسترده و همت عالی نیاز داریم تا در هانگژو کارنامه ای قابل قبول داشته باشیم و با زمان شناسی و دقت‌عمل به هدف برسیم.
نویسنده: احمد میرزاییان