جمعه دهم فروردین ماه
نیم نگاه

وارثان به ناحق در کاروان های ورزشی

از زمانی که در خاطر داریم در ورزش این مملکت یک نفر را دیدیم که همیشه و همه جا بود در حالی که چندین وزیر و رئیس در ورزش کمیته ملی المپیک جابه جا شده اند اما این آقا ماند و همیشه هم در همه سفرها و حضرها حضور داشت و این حضور مادام العمر گویا ادامه خواهد یافت.

. آیا حق داریم که بپرسیم سرپرست همیشگی کاروان اعزامی ایران به بازی های المپیک چه گلی بر سر این ورزش فلک زده نشانده است. واقعا عجیب است در شرایطی که در بیشتر شئون مملکت از جمله ورزش بحث انتخاب و انتخابات است، در این زمینه همواره قائم به فرد مانده ایم و حالا که قرار است وزیری جدید و آشنا به ساختار این تشکیلات مصدر وزارت شود، آیا هیچ مقام و مرجعی به خود اجازه می دهد که کارنامه این وارث دایمی کاروان های ورزشی را مورد بحث قرار دهد؟ آیا پاسخگویی وجود دارد؟ سجادی چگونه می توانست به وظایف محوله یک کاروان کشوری بزرگ بپردازد در شرایطی که همزمان در دانشگاه پردیس کیش تدریس می کرد و ساعات موظف خود را در روزهای دیگر در دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران می گذراند. همزمان در پژوهشگاه تربیت بدنی وزارت علوم هم دارای سمت بود. در آن صورت مجبور بود که کمترین وقت را برای رسیدگی به وظیفه خطیر سرپرستی کمیته ملی المپیک بگذارد. در این مقوله سوای مشکلات زیادی که ورزشکاران ما در بخش های مختلف برای حضور در بازی های آسیایی و المپیک داشته اند، نادیده گرفتن حق و حقوق خبرنگاران زحمتکش رسانه ها به ویژه افرادی که عمر و جوانی گذاشته اند، تخصصی پیدا کرده اند، ابهام بزرگی است که انتظار داریم به روشنی پاسخ داده شود. در رسانه ملی فردی را که یک سال در ورزشی مثل کشتی ظهور پیدا کرده است، بر چه اساسی جایگزین شخصیت هایی شد که جرم آنها آگاهی و استقلال است و اکنون که مسیر پاراالمپیک را در پیش داریم، باز هم 17 خبرنگار همراه کاروان چمدان سفر بسته اند بدون اینکه حتی یک نویسنده تخصصی در معیت این گروه یاد شده باشد. مشکلات البته که زیاد است، اما عجیب اینکه ما از پدیده ای سخن می گوییم که معرفت و رقابت همراه با دوستی و درس دموکراسی در آن مستتر است. آقایان! لطفا به جای سرپرست گروه های اعزامی به المپیک و پارالمپیک، واقعیت ها را بگوییم تا شاید که در دولت جدید ملت به اندازه شایستگی هایی که دارند، مورد توجه و عنایت قرار دارند.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی