پنجشنبه نهم فروردین ماه

عباسی: بیشتر دلی کار می کنیم نه شعاری...

بعضی از مربیان با دایر کردن آکادمی و کلاس های آموزشی کارخانه بازیکن سازی ساخته اند، مربیانی که عاشق کار با نوجوانها و جوانان مملکت هستند، مثل پوران عباسی، دکتری سایکولوژی و مربی A آسیا که سالهاست در بسکتبال فعالیت دارد و سالهاست که روی پای خود ایستاده و با عزت نفس مربیگری می کند.

پوران عباسی 12 سال مربی تیم ملی بوده اما بدون تظاهر و شعار کار کرده است و جالب اینکه نزدیک به دو دهه تیمداری حرفه ای در لیگ برتر یا اسپانسر نداشته یا اگر نام حمایتگری روی تیمش آمده بدون مزد و دستمزد بوده است. او می گوید البته حساب کوشا سپهر سبلان و خانم نسیم دانش پژوه جدا بود، ایشان حقوقی به بازیکنان می داد و سه سال اسپانسر تیم ماند ولی ترجیح داد که کنار برود، احساس می کنم اسپانسرهایی که به بسکتبال می آیند از فیلتر فدراسیون به مربیان خاص معرفی می شوند. من البته هیچگاه مشکلی با فدراسیون نداشته ام ولی مورد لطف و پشتیبانی آنها هم نبوده ام، 30 سال است کار سازندگی می کنم و با آکادمی شخصی ام آسمان شهرک سپهرداد از نونهالان تا بزرگسالان تیمداری کرده ام و در رده نوجوانان حتی به مقام قهرمانی و نایب قهرمانی کشور هم رسیده ام، اشکال بزرگ این است که بچه هایی را که پرورش و آموزش می دهم تا به مرحله ی تیم ملی می رسند جذب تیم های پولدار می شوند در واقع دو سه تیم مثل شهرداری گرگان، بهمن، نفت آبادان و... تیم ما را از بازیکنان تراز اول تخلیه می کنند البته این مسئله خیلی هم بد نیست به هر حال کمکی است به بازیکنان و بسکتبال ملی کشورمان. خانم عباسی که معلم ورزش منطقه 17 تهران است، می افزاید: خوشحالم با یک تیم که میانگین سنی اش 17 سال بود در لیگ برتر پارسال پنجم شدیم، خدا کند بساط کرونا از دنیا برچیده شود تا بازهم بتوانیم در خدمت بسکتبال و جچوانان کشورمان باشیم، شعار نمی دهم که مربی دلی هستم و پولی نیستم، درآمد هم خوب است ولی زیباتر از همه سازندگی و داشتن نقش موثر اجتماعی در ورزش است. گفت و گو از: مرجان بنی یعقوب