تیم ما به رغم مالکیت ۶۸ درصدی برابر سوریه، در خلق موقعیت توفیقی نداشت و برای برتری در فاز تهاجمی طرح و برنامه ای ارائه نداد!
ترکیب اولیه تیم ملی تا حدی عجیب بود و جا به جایی نفرات انتظارات را برآورده نکرد.
البته پذیرفتنی است که تمرین نازل و حضور دیر هنگام لژیونرها در اردو باعث بازی ناهماهنگ ملی پوشان شد.
این نمایش ضعیف را در تیمهای ژاپن و کره جنوبی که بیشترین لژیونر را داشتند هم مشاهده کردیم.
تیم ما که عمده نفراتش در خارج از کشور بازی می کنند همواره برای تشکیل اردو با محدودیت حضور لژیونرها مواجه خواهد بود و آنها ۷۲ ساعت قبل از بازی به سوی تهران پرواز می کنند.البته بر اساس برنامه ریزی فیفا هر ماه دو مسابقه و در فاصل پنج روزه انجام می شود.
در همین بازی اخیر با سوریه لژیونرها طبق دستور العمل فیفا به تهران رسیدند.اما برای بازی با عراق پنج روز در اردو خواهند بود.
در مرحله بعدی که با امارات بازی داریم اوضاع به همین شکل خواهد بود ،اما در دیدار با کره لژیونرها چند روز در اختیار مربیان خواهند بود.
در دیدار با سوریه تیم ما در مستطیل سبز آرایش منسجمی نداشت و اصلا بالانس نبود.
بازیکنان آماده لیگ از جمله حردانی،ترابی و قائدی که با بازی در آزادی مانوس بودند در نیمکت ذخیره ها نشستند.
سلمانی در غیاب محرمی مصدوم بی جهت در دفاع راست قرار گرفت و وحید امیری در جناح چپ دفاعی ایستاد.
در دفاع کناری ما هیچگاه زوج سازی مناسبی با جهانبخش و قلی زاده نداشتند.
عزت اللهی که باید از ابتدا کنار نوراللهی قرار می گرفت در نیمکت جاخوش کرد.
به لحاظ تاکتیکی که تیم ما در دور مقدماتی با دو مهاجم‌و روش ۲-۴-۴ بازی می کرد این‌بار احتیاط پیشه نمود و در غیاب آزمون‌با تک مهاجم به مصاف سوریه رفت.
باید قبول کرد طارمی به جهت گام های بلند و فرارهای جانانه اش نباید به عنوان مهاجم هدف مورد استفاده قرار گیرد.
طارمی در پورتو هم هیچگاه مهاجم اول نیست و همواره به عنوان مهاجم دوم به بازی گرفته می شود.
در دیدار با سوریه هم مناسب بود انصاری فرد به عنوان مهاجم اول انتخاب و طارمی کنار او می ابستاد.
حسن این انتخاب عقب نشینی مدافعان سوریه و محافظت از دو مهاجم ما و ایجاد فاصله بین آنها در خطوط دفاع و هافبک بود.
در کنار این موضوعات‌مورد نظر ،آنچه که تیم ما و‌کادر مربیان را آزار داد، نداشتن دیدار تدارکاتی و خود شناسی بود.
تیم سوریه پنجشنبه گذشته به مصاف الجزایر رفت و به لحاظ هماهنگی تیمی و آمادگی جسمانی نفراتش بهتر از ما نشان داد.
در هر حال آزمون و خطای اولیه مربیان در نیمه دوم قدری مرتفع شد و با فراخوانی محمدی و حردانی و ترابی به میدان‌تیم‌ما شکل بهتری گرفت.پیش از آن هم با مصدومیت سرلک و حضور عزت الهی مرکز میدان، تیم ما هماهنگ تر نشان داد.
آزادی عمل بیشتر نوراللهی و رجعت دادن امیری به جلو باعث شد تا در نیمه حریف برتری عددی داشته باشیم و در خلق موقعیت به مراتب بهتر از نیمه اول باشیم.
حال باید به تمرینات روزهای آتی دل بسپاریم. ریکاوری و آماده سازی را جدی بگیریم و با شناخت کافی در دوحه با عراق بازی کنیم.
دیداری بس حساس و سخت که یک جنگ تمام عیار را می طلبد و در آن بازی فیزیکی و درگیرانه را نیاز دارد.
نویسنده: احمد میرزاییان