هفدهمین دوره رقابت های والیبال نوجوانان جهان در شرایطی با قهرمانی تیم لهستان به پایان رسید که مفهومی تازه از پایه سازی و کار آکادمیک در والیبال جهان به ویژه اروپا ارائه شد...

تیمی مانند لهستان که مظهر سازندگی و بالندگی بود و به اتفاق روسیه، آرژانتین، ایتالیا و برزیل ... کار اصولی و بنیادین را در دنیای توپ و تور به تصویر کشانده است. اینکه چقدر برای آینده برنامه دارند و علمی و اصولی حرکت می کنند. اما برای نوجوانان ایران که مقام سومی شیرین و دراماتیک  بود، چند نکته بارز را باید مدنظر قرار داد؛ نخست اینکه با توجهات گلخانه ای نمی توانیم آینده را تضمین کنیم. اما همین تیم که به مدال برنز مردان زیر 19 سال جهان دست پیدا کرد، چند چهره خودنمایی کرده اند تا مانند همیشه به خود ببالیم که چقدر استعدادهای درخشان داریم. ضعف تکنیکی به دست فراموشی می سپاریم که بحثی طولانی است اما اگر از کنار این نام ها بی تفاوت عبور کنیم، کفران نعمت کرده ایم.

در تیم ایران ابتدا از جوانی به نام امیرمحمد گل زاده می نویسیم. بازیکنی خوش قواره که اصالت اصفهانی دارد و در کرج والیبال آموزش دیده است. دو متر و پنج سانتی متر قد دارد و توپ را در ارتفاع 360 سانتی متری اسپک می زند. او یک قطر پاسور بی نظیر است که در حمله و دفاع عملکردی قابل تحسین دارد. اما باید در تکنیک توپگیری و همچنین ایجاد تمرکز در لحظات حساس تمرین بیشتری داشته باشد.

یوسف کاظمی بلندبالایی با دو متر هفت سانتی متر قد همشهری محمدحسین نجاتی بازیکن سابق تیم ملی که از مرودشت فارس به تیم ملی جوانان پیوست. او خوش پرش، عضلانی و دست های بلند و پرقدرتی دارد. اما ضعف یوسف هم عدم تطابق و هماهنگی در استفاده از حرکات پا در زمان دفاع روی تور است. او را به خاطر بسپاریم.  او جایزه بهترین مدافع نوجوانان جهان را به خود اختصاص داد.

پوریا حسین خانزاده باتکنیک، خوش پرش است و از زاویه دست مقبولی در زدن آبشار استفاده می کند. او در سرویس هم مهارت به سزایی دارد. این بازیکن بابلی اما باید تاکتیک پذیرتر باشد و گوش به فرامین مربیان بسپارد و بداند که والیبال، ورزشی گروهی است. قد پوریا 198 سانتی متر است.

عرفان نوروزی دو متر و دو سانتی متر قد در قطر سرعتی عملکرد مقبولی داشته است. این جوان آملی در سرویس موثرتر از حملات روی تور بوده است. وی از پست اصلی خود که قطر پاسور بوده، به خواست مربیان سرعتی زن شد و در مجموع نمودار خوبی از پیشرفت را نشان داد.

دو پاسور تیم عرشیا به نژاد از تهران و ایلشن داوودی از گنبد با دو ویژگی متفاوت در این دوره از مسابقات ظرفیت روانی و فنی بالای خود را به نمایش درآوردند. این دو پاسور اما باید پاس با پرش را بیاموزند و بدانند که پاسورهای امروزی هرچه در ارتفاع بالاتر به توپ ها ضربه بزنند، موفق تر خواهند شد.

از لیبروی تیم هم بنویسیم که در بازی ست پنجم ایران – روسیه عالی بود. سجاد جلوداریان ساعد خوبی دارد اما در جاگیری و تعقیب توپ مهاجمان حریف باید با چشمان بازتر عمل کند. پرروحیه و جنگنده است اما باید بداند که دست از حاشیه بردارد. وگرنه با همه استعدادی که دارد، دوام نخواهد آورد. درباره بقیه بازیکنان نیز خواهیم نوشت.

نویسنده: جمشید حمیدی