تیم ملی والیبال نشسته ایران برای پنجمین بار قهرمان پارالمپیک شدند. بازیکنان این تیم از اینکه یک ست از دست داده اند، ابراز ناراحتی کردند. اما واقعیت این است که کشورهای دیگر هم می کوشند تا به سطح اول المپیک برسند.

تیم ایران تا زمانی که مرتضی مهرزاد، بلندقامت ترین ورزشکار جهان را دارد، مشکلی نخواهد داشت. حضور مهرزاد از نظر روحی و روانی تیم ایران را به بالاترین سطح ارتقا می دهد و دیدیم هر جا که کار گره خورد او با ضربات مهلکش گره گشا شد. البته تیم ایران همدل و منسجم بوده و در استراتژی تعیین شده، سرعت زیاد باعث غافلگیری حریفان می شد. اما بازی فینال نشان داد که روسیه هم در سرویس و هم اسپک پیشرفت خوبی کرده است و برگزاری اردوهای تدارکاتی با تیم ایران و مشارکت دو بازیکن روسی در لیگ ایران که در گذشته انجام شد، روس ها را نزدیک ترین تیم به قهرمان المپیک نشان داده است.

در تیم ایران کنار بازیکنان باتجربه مهدی بابادی از سبزوار اگر پدیده نبود، عالی ظاهر شد. با این همه اعتقاد داریم که با پا به سن گذاشتن مجید لشگری، رمضان صالحی و داوودی علیپوریان تیم کشورمان به بازسازی احتیاج دارد. محمد رحیمی بازیکن سابق تیم ملی و بهترین های والیبال نشسته دهه گذشته جهان در این باره می گوید: خوشبختانه پشتوانه های خوبی داریم. جمال نظری از گنبد، محمدرضا سبحانی از اصفهان، مسعود امانی از کرمانشاه و یک پاسور خوب تهرانی به نام حمیدرضا عباسی دست سرمربی تیم ملی را پر نگه داشته است. با این همه ما یعنی البرز ورزشی اعتقاد داریم که والیبال نشسته ما باید با جوانانش آوردگاه های جهانی از جمله لیگ جهانی و قهرمانی آسیا را به بازیکنان جوان اختصاص دهد تا نوار پیروزی ها و یکه تازی های مردان ایرانی ادامه یابد.

نویسنده: جمشید حمیدی