پنجشنبه نهم فروردین ماه

قهرمان اسبق کشتی : بی توجهی، مربیان سازنده را دلسرد کرده است

زمانی مربیان سازنده و پرتلاش در تمام استان ها کار می کردند و حاصل آن تلاش ها پرورش قهرمانانی بود که با یکدیگر، رقابت میلیمتری داشتند.

خسرو میربیگی از قهرمانان شاخص کشتی ایران و کرمانشاه در همین رابطه به البرز ورزشی گفت: زمانی تیم کرمانشاه چند مدعی طراز اول تیم ملی داشت، رقابت بین استان هایی چون همدان، قزوین، تهران، مازندران، گلستان، خراسان و برخی مناطق دیگر بسیار جدی بود اما متاسفانه امروز چشمه کشتی در اکثر استان های یادشده خشکیده و از شور و شوق گذشته خبری نیست. بخشی از این مشکلات مربوط به بی انگیزگی مربیان سازنده است. کسانی که در گذشته با عشق و علاقه پای کار بودند اما امروزه مشکلات معیشتی و کم لطفی ها اجازه نمی دهد آنها بتوانند در کشتی متمرکز شوند.

قهرمان اسبق جام ۲۲ بهمن در ارتباط با تفاوت های کشتی امروز و گذشته خاطرنشان کرد: کشتی در گذشته، دشواری های خاص خودش را داشت.‌ ما باید هم از نظر بدنی آمادگی پیدا می کردیم و هم نفس مان چاق می شد. برگزاری سه تایم مبارزه نفسگیر ورد و بدل شدن فنون مختلف، تاب و توان زیادی را می طلبید. الان با وجودی که علم روز به کمک کشتی آمده اما باز هم می بینیم، قهرمانان ما به جهت آمادگی بدنی در المپیک کم می آوردند. زیرگیری شگرد کشتی گیران ایرانی بود ولی ما در المپیک نشانی از آن زیرگیری های استادانه و بی عیب کم دیدیم. برعکس خارجی ها بهتر از ما زیر گرفتند و جالب اینکه ملی پوشان ما دفاع خوبی هم نداشتند.

وی در پایان تصریح کرد: ما در کشور استعداد داریم به شرطی که امکان و فضای لازم برای کشف و پرورش این استعدادها را فراهم کنیم. با شعار نمی شود موجبات پیشرفت کشتی را فراهم کرد.‌ اینکه گفته می شود کشتی به جهت کمیت وضعیت خوبی ندارد درست است اما چه کسی باید برای بهبود اوضاع گام بردارد؟ اگر می خواهیم جمعیت کشتی بیشتر شود باید در شهرستان ها هم برای اشاعه این ورزش جذابیت ایجاد کنیم. چرا کشتی گیران استان های مختلف تا خودشان را می شناسند و چند مقام کسب می کنند عازم پایتخت می شوند؟ وقتی چهره های شاخص را در خانه کشتی جمع می کنیم، دیگران هم دوست دارند به هر نحو ممکن خودشان را به خانه کشتی برسانند در حالی که نامداران اگر در شهر و دیار خود تمرین کنند دیگران نیز از آنها تبعیت خواهند کرد. به برخی از پیشکسوتان و کارشناسان ایراد می گیرند که انتقاد نکنید. اگر آنها مشکلات و کاستی ها را بیان نکنند چه کسانی چشم و گوش شما را برای دیدن واقعیت ها باز خواهند کرد؟ اطرافیان که امکان انتقاد ندارند به همین دلیل باید به نظر و دیدگاه منتقدان توجه شود تا مسیر برای شناسایی و رفع مشکلات هموار شود.

نویسنده: احمد دباغ