دیوید تیلور، همان کشتی‌گیر چِغِر و بد‌بدنی که بعد از سه برد پیاپی، بالاخره تسلیم اراده و توانمندی حسن شد، در شهر استیت کالج پنسیلوانیا یک آبمیوه فروشی دارد و با همسرش از ساعت 9 صبح تا دو نیمه شب کار می کند و آب میوه های خیلی خوبی دارد...
به گفته یک ایرانی دستی در شعر و کاریکاتور داشته و با وی حشر و نشری دارد. دیوید آدم خجالتی و مهربانی است. در دنیای واقعی دیوید تیلور هر روز از بام تا شام کار می کند و از اینکه مشتریانش از نوعی آبمیوه خاص مغازه اش تعریف می کنند، بسیار خرسند و آدمی است که سرش به کار خودش بوده، از زندگی‌اش راضی است !
این دنیای واقعی قهرمانان است و صرف نظر از اینکه ودوستداران تیلور و یزدانی چه می گویند و چه می نویسند قهرمانان واقعی انسان هایی اجتماعی و دوستداشتنی و فارغ از عقده اند که نه تنها به مردم کشور و دنیا احترام می گذارند رقبای خودشان را نیز احترام یاد می کنند این مطلب می تواند آموزه ای باشد تا طرفداران آنها به ویژه جوانان، نو‌جوانان بدانند که ورزش در ذات خود اگر رقابت دارد، اما در جوار مسابقاتش ارزش های انسانی و وحدت در دهکده جهانی را تشویق می کنند به یاد می آوریم که رقیبان جهان پهلوان تختی چگونه به وی حرمت گذارده و از روحیات پهلوانی وی به نیکی یاد کرده اند مسابقات ورزشی تایم خاصی دارند و تمام که می شود در کنار هیجاناتی که خلق می شود، مرام و فرهنگ یک منطقه یا یک کشور را به تصویر می کشند.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی