خدمت و خیانت آدم ها سر بزنگاه های تاریخی به اثبات می رسد. در حرف همه حق به جانب عمل می کنند. اما این اعمال است که واقعیت ها را در طبق اخلاص می گذارد و نقش انسان های اصیل و با صداقت پررنگ می شود. درباره فوتبال ملی این اعتقاد را داریم که هنوز کار صددرصد به پایان نرسیده و دو بازی دیگر و البته که حساس با سوریه و لبنان می تواند سرنوشت تیم ملی را مشخص کند. نگوییم که کار تمام است.

زمین دراز است و دروازه فراخ. اما برخی از دوستان ما در رسانه ها این موقعیت خطیر را درک نکرده اند؛ اینکه سرمربی تیم ملی مقابل بازیکنان قرار دادند، ممکن است سوژه سازی خوبی باشد، اما ای کاش خبر و قضایا را می گذاشتیم برای بعد از اینکه صعود تیم ملی حتمی و تاریخی می شد. و ای کاش که مهدی طارمی که این روزها به داشتن وی افتخار می کنیم، کمی خویشتندار بود و به حرف های دراگان واکنش نشان نمی داد. از نگاه ما سردار آزمون درست گفته است: «سوءتفاهم ها را دامن نزنیم و با درک موقعیت به صعود تیم ملی کمک کنیم.» امروز که رسانه های ورزشی و حتی غیرورزشی ما از بابت پیروزی های پیاپی تیم ملی خوشحال هستند، نباید این حال خوب را برهم زد و حس زیبای امیدواری را از بازیکنان گرفت. بدون تردید اگر فدراسیون فوتبال یک روابط عمومی قوی و یک تیم رسانه ای مقبول داشت، می توانست در چنین شرایطی ابتکار عمل را در دست بگیرد و اجازه تفرقه ورو در رویی را به بازیکنان، مربیان و کم و بیش نیز خبرنگاران ندهد. هنوز هم دیر نشده و رئیس فدراسیون فوتبال باید آنقدر نفوذ کلام داشته باشد که بازیکنان و سرمربی تیم، حرف وی را بخوانند. اکنون وقت اتحاد برای اهتزاز پرچم سه رنگ و زیبای وطن ماست.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی