منازعات و مجادلات سیاسی در عرصه ورزش مانع از ایجاد هماهنگی و بدست آوردن کرسی های معتبر در مجامع جهانی شده و اندک کرسی هایی را که در کمیته بین المللی المپیک و آسیایی داشتیم به سادگی از دست دادیم!

امروز برای حفظ جایگاه ورزش کشور در مجامع بین المللی،نیازمند اتحاد و همدلی بین مدیران ورزش و برخورداری از دیپلماسی کارآمد در این زمینه هستیم.
در دهه اخیر کرسی های رفیع آسیایی در اختیار شرقی ها و کشورهای حوزه خلیج فارس است.
چین،ژاپن ،کره و مالزی و..این دستاورد را مرهون حضور عناصر شناخته شده ورزشی در مجامع جهانی هستند،ضمن آنکه دولتهای آنها هم با تمام وجود از این طیف حمایت می کنند.
البته کشورهای حوزه خلیج فارس عمدتا به واسطه ولخرجی و حاتم بخشی از پول نفت این کرسی ها را بدست می آورند و شایستگی و لیاقت در ان دخیل نیست.
متاسفانه در کشور ،توجهی به دیپلماسی ورزش و حضور عناصر کارآمد ورزشی در انتخابات آسیایی وجهانی نداریم و چند پست مهمی را که پیش تر بدست آورده بودیم ،به دلیل دامن زدن به اختلافات داخلی از دست دادیم.
در دهه های گذشته کشور ما دو کرسی معتبر در کمیته بین المللی المپیک در اختیار داشت.حضور هاشمی طبا به عنوان مسئول ارشد ورزش ایران در مجامع جهانی حائز اهمیت بود،که بلافاصله پس از ایجاد تغییرات در دولت و جابه جایی در مدیریت ورزش به سادگی از دست رفت.
در وزنه برداری که چند سال علی مرادی دبیر کل آسیا بود،برای تضعیف او عناصر داخلی از هیچ تلاشی فروگذار نکردند تا‌این پست از دست ایران خارج شود!
در فوتبال- کفاشیان و تاج- عضویت در چند کمیته نه چندان مهم آسیایی را عهده دار هستند. این پست های خطیر قاره ای در بست در اختیار عربها و کشورهای شرق آسیا است.
چند سال هم علی دایی عضو کمیته جوانان فیفا بود.این پست بسیار مهم و حائز اهمیت را باید با چنگ و دندان نگه می داشتیم.
چراکه فیفا ،اعتباری خاص برای شهریار فوتبال ایران قائل بود.او در تمام مراسم رسمی و مجامع بین المللی و با دعوتنامه رسمی حضور می یافت.
این کرسی هم به سادگی از دست رفت و علی دایی به دلیل علاقه وافرش به فعالیت مربیگری از این پست کناره گیری کرد!
اگر مشاوره درستی به شهریار داده می شد و مسئولان ارشد ورزش کشور حمایت همه جانبه ای از دایی صورت می دادند،قطعا او امروز در کمیته اصلی و اجرایی فیفا قرار داشت.
یادمان هست که در سالیان گذشته به جای حمایت از دادکان،علی دایی ،مهدوی کیا و ناصر نو آموز در مجامع بین المللی …علی آبادی که در آن دوران ریاست سازمان تربیت بدنی را عهده دار بود ،نامزد پست ریاست ای اف سی شد که به طور طبیعی از رسیدن به آن ناکام ماند و…!
در مراحل بعدی هم در کشتی برای نامزدی خادم حمایت درستی انجام ندادیم و امروز دستمان بیش از هر زمان دیگر در این رشته خالی است.
با این تفاسیر آیا می توان به آینده خوش بین بود و پست های کلیدی ورزش را در جهان در اختیار گرفت و در تصمیم گیریها دخالت داشت؟

نویسنده: احمد میرزاییان