پنجشنبه نهم فروردین ماه

ابوطالب، ابوطالب های دیگر رادريابيد...

      بزرگی دیگر از دنیای فانی رخت بربست و دنیای ورزش را ترک کرد، برادران ابوطالب را از دیرباز می شناختیم آنها به فوتبال خدمت کرده اند و به ویژه پرویزخان که در دوران سنت زده فوتبال جزو مردان نوآور و مدرن گرا بوده است. پژوهشگر و علم گرا بود، تالیفات زیادی داشت و شاگرد ممتاز دتمار کرامر آلمانی از مدرسان صاحب آوازه فیفا محسوب می شود، ارتباط خوبی و با رسانه ها داشت و به ورزشی نویسان به عنوان یکی از ارکان رشد و بالندگی فوتبال متقد بود، در کشف و پرورش استعدادها چیره دست بود و شاگردان زیادی را تحویل تیم ملی داد اما یکی دو دهه که گذشت از یادها رفت اما آثارش ماندگار شد، فوتبال چه نازنین مردانی را که از دست نداد، کسی منصر آمیر آصفی را به یاد می آورد؟ آیا برای هیچکس در این دوره و هم آلود مهم است که آقا منصور کجا بود، نایب روئین دلی، عبدالرحمن قرام زی، بهرام عاطف و... مدد نوعی ها و دانایی فردها و... چه خون دلهایی که نخورده اند و چقدر از سرعشق به جوانان مملکت به ویژه پایتخت زحمت کشیده اند، انصاف نیست آنان را فراموش کنیم، در کنار اینهمه هیاهو و جنجال و غوغازدگی، پول مسلکی، پشتک و واروزدنهای اعصاب خراب کن کمی هم به ریشه ها بپردازیم، این ریشه های تناور قدیمی اگر آبیاری نشود، سازندگی، تعهد و اشتیاق به سربلندی از بین می رود و امروز علی رغم سر و صداها و تظاهری که در عرصه - و فوتبال می شود، یکی مثل مردان قدیم همین پرویز ابوطالب پیدا نمی شود، نگذاریم عشق در سرزمین ما بمیرد هر از گاهی یادی از خادمان - بر خاک خفتگان و پیشکسوتانی که گاهی نیازمندند، بکنیم تا شاخ و برگهای درخت پر از سایه خدمت در ورزش تنومندتر شود، ابوطالب رفت، ابوطالب های دیگر را دریابید.