ژیمناستیک همچنان درگیر مسایل حاشیه ای است و سفر زهرا اینچه درگاهی که گویا بدون دریافت مجوز از شورای برون مرزی وزارت ورزش، در کنگره فدراسیون جهانی ژیمناستیک شرکت کرده است، دوباره مساله ساز شد تا دست اندرکاران و منتقدان این رشته با غیرقانونی خواندن سفر نامبرده دست به انتقادات شدید بزنند.

در این مقوله بحث عملکرد ریاست چهارساله تنها بانوی رئیس فدراسیون ورزش کشور نیست که عده ای آن را تایید و برخی ها هم عملکرد وی را تکذیب می کنند. اما حرف ما این است که وزارت ورزش چگونه بر عملکرد فدراسیون هایش نظارت می کند. آیا مرجعی در این تشکیلات عریض و طویل وجود دارد که به جای دامن زدن به جبهه گیری ها، تلاش خود را صرف زدودن غبارهای اختلاف آفرین ساخته و نیروهایی را که انرژی خود را صرف دفع و جذر گرفتن می کنند در جهت اتفاق و همدلی گام بردارند؟

در ژیمناستیک ما چنین اقدامی را نه از وزارتخانه قبلی دیده ایم و نه اینکه وزیر جدید فرصت پرداختن به این قضایا کرده است. بنابراین باید دید که نقش معاونان و امور بازرسی دستگاه متولی ورزش چه بوده و چه خواهد بود. این تنها ژیمناستیک نیست که غرق در تضاد و تفرقه است. همین چند روز اخیر 10 داور بین المللی والیبال دست به اعتراض زده اند. اما سیاست «همینی که است» در این رشته هم جاری است. در صورتی که ورزش با افرادی سر و کار دارد که روحیاتی حساس و حق طلبانه دارند و با برخوردهای سیاسی و تحکم های از بالا به پایین را بر نمی تابد. در چنین شرایطی از وزیر ورزش انتظار داریم که گروه مشاوران و معاونان خود را تقویت کند تا بتوانند به اوضاع آشفته وضعیت کنونی ورزش کشور که بازمانده سیاست غلط ادوار گذشته است، پایان بدهد.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی