مسعود مقربی یکی از قهرمانان خوب دهه پنجاه و شصت تهران به خبرنگار خبرگزاری البرز ورزشی گفت: کشتی را از باشگاه داریوش جوادیه زیر نظر شادروان حسن سعدیان شروع کردم که بعد از گذشت 5 سال از باشگاه سعدیان به باشگاه راه آهن رفتم تا ادامه کشتی را زیر نظر شادروان محمدعلی خجسته پور ادامه دادم تا اینکه موفق شدم در سال 1350 در مسابقات آموزشگاه های کشوری در شهر کرمانشاه به مقام قهرمانی دست پیدا کنم که این روند ادامه داشت و در سالهای 1352 و 1353 دوبار قهرمان جوانان کشور در وزن 74کیلو شدم.

وی گفت: دوبار قهرمان پنج وزن ، پهلوانی کشور شدم یک بار هم در مسابقات کشتی پهلوانی بی وزن نفر دوم پایتخت شدم. در صورتی که فینال کشتی را به آقای طالقانی بخاطر پیشکسوت بودنش بخشیدم تا انگیزه بیشتری برای رسیدن به تیم ملی را پیدا کنم ولی باور کنید بد زمانی کشتی گیر شدم آنهم در وزن 74 کیلو که سردارانی بودند مثل استاد منصور برزگر شادروان سید جبار مدون، محمدرضا طاهری، علیرضا زیبا و روح الله گودرزی ... ولی جوان بودم به دنبال این اسم ها نبودم فقط دوست داشتم قهرمان شوم تا اینکه در سال 1360 انتخاب شدم برای اعزام به مسابقات جام علی اف که متاسفانه سفارت شوروی سابق به تیم ویزا نداد تا اینکه در نهایت بین تمامی نفرات تیم انتخاب شده قرعه کشی کردند تا 5نفر از آن تیم به جای سفر به مسکوبه مکه مشرف شوند که خوشبختانه من هم جزو آن 5نفر درآمدم و حاجی شدم. در سال1355 دروزن 74کیلو انتخابی های تیم ملی بعد از استاد منصور برزگر دوم شدم ,که به تورنمنت آلمان اعزام شدم در آن مسابقات هم موفق شدم 2 نفر از قهرمانان آن تورنمنت را ببرم و دور سوم به کشتی گیر روس خوردم که متاسفانه با زدن ضربه به بینی من حالم بد شد و مرا به بیمارستان اعزام کردند. در بیمارستان هم مشخص شد بینی من شکسته با این حساب از گردونه مسابقات حذف شدم. پس از بازگشت از آلمان 5 بار هم قهرمان کارگران کشور شدم و از دنیای قهرمانی خداحافظی کردم ولی باز کشتی را رها نکردم رفتم تمرین پیشکسوتان سالن جهان بخت توفیق پیش استاد قدیمی خودم شادروان خجسته پور و مهندس پرویز عرب و مهدی یعقوبی و حاج محمود ملا قاسمی. که موفق شدم در مسابقات کشتی پیشکسوتان جهان پنج طلا، یک نقره و 3 برنز جهانی کسب کنم و بعدهم افتخار این را داشتم که 5 سال هم در معیت تیم ملی کشتی به عنوان مربی و سرمربی تیم ملی حضور داشته باشم. در حال حاضر هم که ویروس کرونا کشتی دنیا را تعطیل کرده، به همراه چند تن از دوستان پیشکسوت هفته ای 3 روز به کوه می روم و امیدوارم بعد از ریشه کن شدن این ویروس لعنتی سالن توفیق باز شود تا‌ قهرمانان اسبق تیم های ملی دوباره به تمرینات خودشان ادامه دهد در آخر باید از بابت بازسازی اساسی سالن توفیق از آقای پهلوان دکتر علیرضا دبیر تشکر کنم. گفت و گو از: احمد دباغ

• 11:20
• 1399/06/17
• 4954