طرفداران سرخابی دلشان خوش بود از کوچ بازیکنانشان به خارج از کشور منافع مالی به حساب تیم محبوب شان واریز می شود، اما حالا با بازگشت آنها به لیگ برتر باید تاوانی مضاعف پرداخت کنند!
اروپایی ها فوتبال را یک صنعت تمام عیار می دانند و در کنار مباحث فنی فوتبال، راه های کسب درآمدهای نجومی را هم پیگیری می کنند.
در کشور ما همه چیز برعکس رقم خورده و مدیران مانند نعل وارونه عمل می کنند.
سال ها پیش ترانسفر بازیکنان به خارج از کشور در اولویت قرار گرفت.
گفته می شد بازیکنی که لژیونر می شود، جدا از منافع مالی که به باشگاه و بازیکن می رسد، بار فنی و تکنیکی آنها هم ارتقا‌می یابد و...
در یکی، دو ساله اخیر و از این رفت و آمدها تنها دلالها به نان و نوا رسیدند و باشگاه ها انتفاعی نبردند.
مهدی قائدی و علیرضا بیرانوند دو بازیکن شاخص سرخابی ها هستند که با سر و صدای زیاد به خارج سفر کردند تا از این رهگذر دو باشگاه تهرانی به منافع مالی هنگفتی برسند.
به لحاظ فنی این دو بازیکن به اهداف خود نرسیدند.
بیرانوند در باشگاه پرتغالی یک نیمکت نشین دائمی بود و در تیم‌ملی هم جایگاه خود را از دست داد.
قائدی در امارات و در تیم باشگاهی اش بیشتر به فکر تفریح و تفرج بود تا فوتبال !
بر اساس آنچه که گفته شد،استقلال از محل فروش قائدی حدود ۴۷ میلیارد تومان برای یک دوره پنج ساله بدست آورد.
اخیرا او با پرداخت ۲۵۰ هزار یورو به باشگاه اماراتی به استقلال بازگشت تا یک سال به طور قرضی در اختیار آبی ها باشد.
۸۵۰هزار یورو هم به‌قایدی پرداخت شده است.
در واقع بخش عظیمی از درآمد پنج ساله استقلال از محل ترانسفر کردن قائدی برای‌یک سال‌فوتبال او در استقلال هزینه شد!
آیا اینگونه عملکردها را می توان نگاه حرفه ای قلمداد کرد؟
از این رفت و آمدها و قراردادهای ترکمنچای تنها دلالها و واسطه ها سود می برند ولاغیر!
این موضوع در باره بیرانوند، پیام نیازمند و یونس دلفی و دیگران هم صدق می کند.
خسارت و تاوان این نگاه غلط از جیب مردم و بیت المال پرداخت می شود و عده ای خاص از آن منتفع می شوند.
لازم و ضروری است مراجع ذیربط، به ویژه سازمان بازرسی کل کشور و نهادهای مسئول در باره هزینه های میلیاردی و بدون حساب و کتاب باشگاه های استقلال و‌پرسپولیس و سپاهان ورود کنند و اجازه ندهند مدیران مربوطه با حاتم بخشی از جیب مردم خرج کنند.
نویسنده: احمد میرزاییان