کشتی در تهران حال و هوای گذشته را ندارد. منیت ها باعث شد که چرخ سازندگی در پایتخت زنگار بگیرد و آدم های عاشق گوشه نشین شوند.

عباس دباغ که در دوران جوانی قهرمان آموزشکارهای کشور و ذخیره تیم ملی بود، در سال 1376 مدال طلای پیشکسوتان حهان را بر گردن آویخت. 12 سال روابط عمومی هیات کشتی استان تهران را برعهده داشت، می گوید: منم منم گفتن ها باعث شد که کشتی تهران از اسلامشهر و ورامین هم عقبتر بیفتد. باشگاه های سازنده مانند شیرگیر، اقبال که توسط محمدعلی صنعتکاران اداره می شد و نیز ابومسلم و... باشگاه ها را تعطیل کنند و امروز برای بازگشت به آن دوران کار خیلی دشوار شده است.

عباس دباغ اضافه می کند: برحسب شرایط شغلی بین تهران و مشهد در رفت و آمد هستم. کشتی در خراسان پشتوانه بزرگی به نام چوخه دارد که قهرمانان نامداری چون احمد وفادار و شورورزی را پرورش داد. خوشبختانه در مشهد مربیان خوبی مانند امیر توکلیان و قشنگ خستگی ناپذیر دست اندرکاران سازندگی هستند و کاش در تهران نیز علاقه مندان دوباره سر شوق بیایند.

آقای دباغ که سرگرم تالیف کتاب کشتی ایران است، می گوید: در این کتاب افتخارات کشتی ایران در دنیا و قهرمانان نام آور آن به ثبت رسیده است.

گفت و گو: عباس اسماعیلی