ورزشکاری که در سنین پایین به موفقیتی دست پیدا می کند، چگونه باید مورد حمایت و تشویق قرار بگیرد؟ نمونه اش بنیامین فرجی در پینگ پنگ است که دوستان رسانه ای از وی به عنوان نابغه یاد کرده اند و آنقدر به این قضیه پرداختند، که بیم آسیب رسانی به وی از نظر شخصیتی، روانی و حتی فنی می رود.

البته که این نگاه افراطی درباره ورزشکاران تکواندو، کشتی و... به کرات دیده شده است. در این باره با یکی از روانشناسان عالی رتبه و ورزشکار رجوع کردیم و آنچه در پی می آید، نقطه نظر ایشان است.

اصولا بولد کردن یک موفقیت در جامعه ورزش ما سیاستی است که هدف آن اغلب کمرنگ ساختن ناکامی های دیگر است که البته این مسئله مورد بحث نگارنده نیست ولی برای اینکه در ورزش های انفرادی به خصوص هویت و شخصیت ورزشکاران نوجوان و جوان تحت تاثیر برخوردهای منصفانه قرار گیرد، به چند نکته اشاره می کنیم:

نخست برندسازی که بسیار موثر و سازنده است و طی آن ارزشهای واقعی یک ورزشکار مورد تشویق و قضاوت قرار می گیرد و احساس هویت پایداری به ورزشکار می دهد. برندسازی همواره مورد تایید جامعه است کما اینکه در ورزش ایران جهان پهلوان تختی و سپس علی دایی و رسول خادم برندهایی شدند که به لحاظ ویژگی های فردی و فنی و اخلاقیات و مسائل انسانی ماندگار شده اند.

بت سازی اما تایید بی قید و شرط یک ورزشکار است که درنهایت منجر به کاهش انعطاف پذیری، اشباع شدگی و انزوا طلبی فرد می شود. کشتی گیری را به یاد دارم که در سن پایین در مسابقات جهانی مدال طلا گرفته بود اما آنقدر به سخنرانی ها و مهمانی ها دعوت شد، که انگیزه اش را از دست داد و خیلی زود از ورزش قهرمانی محو شد. این نگاه افراطی به قهرمانان ورزشی ما صدمه می زند و سبب می شود تلاش برای بهتر شدن را از دست بدهد و از آنسوی هزینه هایی که برای پرورش این استعدادها شده، بدون اصول و نتایج این استعداد از دست برود و انگیزه ورزشی اش نابود شود.

مربیان ما به خصوص باید حواس خود را برای مهار و هدایت بت سازی های متداول از سوی برخی رسانه ها جمع کنند و تمهیداتی را بیاندیشند تا ورزشکاران جوان به جای غرق شدن در هیاهوی فضای مجازی و فالوور و... بهترینهای خود در عرصه های ورزش و تربیت بدنی باشند.

فراموش نکنیم که هر استعدادی برای اینکه شکوفا شده و تبدیل به قهرمان ملی ورزش شود، هزینه های هنگفتی را صرف کرده است.

نویسنده: دکتر مژگان کرد- روانشناس بالینی