تیم ملی والیبال در لیگ ملتها بدون ایراد نبود اما انکار نمی شود کرد که از نظر کسب نتایج نسبت به سالهای گذشته، عملکرد رضایت باری داشته است ولی می دانیم که کار هنوز تمام نشده. همان قدر که خیال همه از بابت حضور در لیگ ملتها راحت شده اسـ، جای خوشحالی و امیدواری دارد.
اما آنهایی که والیبال را تعقیب می کنند، می دانند که این ورزش زیبا و مدرن با تلفیقی از شش فاکتور شکل می گیرد و هریک از این مهارتها، می تواند در چرخه گروهی تاثیرگذار باشد. اینکه پوریا حسین خانزاده به اتفاق جوهان از آلمان بهترین زننده سرویس در دو مرحله قبلی شدند، نمی تواند ملاکی بر این واقعیت باشد که ما جزو تیمهایی هستیم که بهترین ضربات را در این مهارت داریم ولی پیشرفت در زدن سرویس، در جمع ملی پوشان ما محسوس است.
ولی دریافت و توپگیری آنقدر مهم هستند که می توانند روند حرکتی یک تیم را تحت تاثیر قرار دهند ما همان اندازه که در پوشش از مهاجم و مدافع حرکات رو به جلویی داشته و داریم، اما در دو فاکتوری که به آن اشاره کردیم، هنوز در ضعف به سر می بریم به ویژه اگر تیمی مقابل ما سرویس صد در صد بزند. با این وجود حضور یک مربی کار کشته به نام پیاتزا، فرصتی است تا در آینده این نقاط ناسور را برطرف سازیم.
هیچ مربی بزرگی در دنیا قرص و آمپولی در اختیار ندارد که با تزریق آن، ضعف بازیکنان بزرگسالان را یک شبه رفع کند بنابراین نیروی خود را در این مقطع صرف ترمیم تیم ملی و بقای آن در لیگ ملتها سازیم و اگر ادعای حمایت از تیم ملی را داریم،
با طرح مسائل انحرافی همانند رفتن پیاتزا و رها ساختن تیم ملی، تمرکز بازیکنان را برهم نزنیم. ما که ادعایی نداریم اما آنهایی که افتخارشان زیر چتر فدراسیون بودن است، لطفا رعایت کند.
نویسنده: جمشید حمیدی