انگار فوتبال ایران را طلسم کرده اند آن از فدراسیونش که درگیر جنگ های حیدری و نعمتی شده و آنقدر افراد دایه دار در گوشه و کنار آن سبز شده اند که معلوم نیست عاقبت کار به کجا می انجامد و آن هم از عملکرد تیم ملی در انتخابی جام جهانی که مقابل کشورهای کوچک به اندازه یک شهر ما متوقف شده است اما هنوز مشکلات هزار توی حل نشده پرسپولیس دچار بحران می شود.
انگار فوتبال ایران را طلسم کرده اند آن از فدراسیونش که درگیر جنگ های حیدری و نعمتی شده و آنقدر افراد دایه دار در گوشه و کنار آن سبز شده اند که معلوم نیست عاقبت کار به کجا می انجامد و آن هم از عملکرد تیم ملی در انتخابی جام جهانی که مقابل کشورهای کوچک به اندازه یک شهر ما متوقف شده است اما هنوز مشکلات هزار توی حل نشده پرسپولیس دچار بحران می شود.
باشگاهی که نائب قهرمان آسیا است اما هیچ کس قدردان زحماتی که بازیکنان و کادرفنی کشیده اند نیست و کار به جایی می رسد که سر مربی تیم به رئیس هیات مدیره اولتیماتوم می دهد که اگر فلان نشود بهمان می شود و تیم را به امان خدا رها می کند.
واقعا در کجای دنیا اوضاع ورزش اینقدر بهم ریخته می شود که بجای ایجاد شور و نشاط و اشتیاق در بین ورزشکاران و ورزش دوستان سوهان بر اعصاب همه می کشند و طفلکی دوستداران این باشگاه قدیمی که ناچارند در این هوای آلوده و مسموم مقابل درب باشگاه تجمع کنند و خواهان رسیدگی به مشکلات پرسپولیس شوند اگر مسوولان ما در ورزش مدیریت بلد باشند دیگر نیازی به مداخله تماشاگران و ورزش دوستان نخواهد بود و در این بین ما هم مثل همه ورزش دوستان و فوتبال دوستان متحیر مانده ایم که وزارت ورزش چه نقشی در این بین دارد وزارتخانه ای که نتواند باشگاه هرچند بزرگ را مرتفع سازد بدیهی است که در کلیت ورزش کشور دچار مشکل شود.
نمی دانیم اساس تفکر آقایان چیست که باشگاه را به دست ورزشکاران و مربیان و دلسوختگان فوتبال نمی سپارند؟! حالا با این وضعیت هر چه می خواهند از واگذاری این تشکیلات به وقت خصوصی داد سخن برانند و یا وعده های زیبا بدهند وقتی در هشت سال گذشته مشکلات تنلبار شده ی پرسپولیس و استقلال مرتفع نشده باشد در این چند ماهه دیگر به هیچ راهی و صراطی باور امیدمان نیست.
نویسنده: رضا اسماعیل