یکشنبه بیست و پنجم آذر ماه
نیم نگاه

وزنه برداری ملک شخصی نیست!

انتخابات فدراسیون جهانی وزنه برداری قرار است پس از مسابقات قهرمانی جهان در ۲۰ و ۲۱ دسامبر (۲۹ و ۳۰آذر) برگزار شود.

مسئله مهمی که اتفاق افتاده است فدراسیون جهانی هنوزاسامی کاندیداها را اعلام نکرده است. فدراسیون جهانی در این مورد اعلام کرد: کنترل تایید صلاحیت ها به یک نهاد دیگر واگذار شده است که هنوز فهرست افراد واجد شرایط  را تحویل نداده است. فدراسیون جهانی مصمم است با استفاده از استانداردها، برگزاری یک انتخابات عادلانه را تضمین کند. لیست کاندیدها را نیز در اسرع وقت منتشر خواهد شد.

اما اکنون که صحبت از انتخابات عادلانه در فدراسیون جهانی بعد از توماس آیان است، می پرسیم که فدراسیون وزنه برداری ایران که کاندیداهایی هم در انتخابات پیش رو دارد، چقدر عادلانه عمل می کند.

رئیس فدراسیون برای چند سمت از جمله دبیرکلی فدراسیون جهانی اعلام آمادگی کرده است. نایب رئیس و دبیر این تشکیلات هم خودشان را مهیای حضور در انتخابات و احتمالا گرفتن کرسی های بین المللی کردند. در این بین جای ستارگان تابناک وزنه برداری ایران کجاست؟ چرا علی مرادی هیچ یک از افتخارآفرینان دنیای وزنه برداری ایران و جهان را نامزد احراز کرسی ها نکرده است.

به راستی در وزنه برداری ایران حسین توکلی، شاهین نصیری نیا، حسین رضازاده و کوروش باقری و سجاد انوشیروانی چه سهمی دارند؟ باقری بدون تردید موفق ترین وزنه برداری تاریخ این ورزش است. به تایید خبرگان وزنه برداری عملکرد وی حتی از ایوانف بلغاری هم برتر بوده است. چرا نباید در چرخه این ورزش حضور داشته باشد. حسین توکلی به لحاظ شخصیتی و افتخاراتی که کسب کرده است، بی نظیر می نماید، اما به پاورلیفتینگ روی آورده است. سجاد انوشیروانی که دکترای تربیت بدنی دارد، کجای کار این ورزش قرار دارد؟ شاهین نصیری نیا در ایالات متحده بیشترین شاگردان را تحویل صحنه های المپیک و جهانی داده است اما در کشور ما او را به بازی نمی گیرند. یا بهداد سلیمی که معتبرترین دوره مربیگری وزنه برداری جهان را در کشور مجارستان گذرانده است. ریشه این کم توجهی ها و خانه نشینی ها در چیست؟ چرا رئیس فدراسیون وزنه برداری به عنوان پدر و بزرگ این رشته قدرت جاذبه ندارد. وزنه برداری در کشور ما کم کم در سایه افتخارات پرشمار گذشته محو می شود. کشتی هر روز یک ستاره تحویل می دهد، اما در وزنه برداری 10 الی 15 سال است که چشم به سهراب مرادی و کیانوش رستمی دوخته اند.

وزنه برداری ما به سمت ها و کرسی های جهانی نیاز دارد. اما باید این جایگاه ها در اختیار شایستگان ورزش پولادین قرار گیرد. وزارت ورزش گرفتاری های فراوانی دارد اما باید به علی مرادی تفهیم کند که آنچه به دست می آید، متعلق به ورزش ایران و وزنه برداری است، نه اینکه صرف منفعت های فردی شود.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی