بانوان هوادار در بازی هفته سوم استقلال مقابل مس برای اولین بار در رقابتهای لیگ برتر به ورزشگاه آمدند و نشان دادند با این حضورشان هیچ اتفاق بدی رخ نداد که هیچ بلکه بسیار زیبا بود.
در بازی هفته سوم استقلال و مس شاید تصویربرداری خوب نبود، شاید بازیکنان با ضعف هایی اشکالات فوتبال تیم ساپینتو را به رخ کشیدند و شاید دعوای قدرت بر سر تبلیغات وحق پخش یکسری اشکالات بوجود آورد اما اصل آنچه از فوتبال می خواستیم ، که همانا لذت بردن هواداران از این ورزش مفرح بود رخ داد.
هواداران خانم در ورزشگاه حضور داشتند. این بار نه فقط نیمی از جامعه هواداری استقلال که هم آنها برای لذت بردن از این فوتبال شانس داشتند. آنچه ما از فوتبال میخواهیم همان تصاویر زیبایی است که دیروز خلق شد. بغض ۴۰ ساله شکست و آن هایی که عمری برای رسیدن به سکوهای آزادی فریاد سر دادند این بار حق خود را گرفتند. شاید برخی حاضرین گزینشی وارد ورزشگاه شدند و شاید تعداد کم بود اما همین که بود خوب بود.
ورزشگاه آزادی که استادیومی قدیمی است برای حضور بانوان به بهترین شکل میزبانی کرد. از حاضرین در مورد شرایط حضور در ورزشگاه پرسیدیم همه راضی بودند. آن ها مگر برای تماشای یک بازی چه می خواهند؟
فقط مجوز که حالا به همت آن هایی که پشت پرده تلاش می کردند این مهم حاصل شد تا دختران سرزمین ما فضای سکوهایی آزادی را حس کنند.
جالب ترین بخش این حضور آنچه بود که از صورت های پر شور، چشم هایی که برق می زد و نگاهی که شگفتانه اتفاقات را دنبال می کرد هویدا بود. این دختران نه برای تماشای صرف بازی که برای ابراز وجود و این که بخشی از جامعه ایرانی هستند به ورزشگاه آمده بودند.
آن ها در تمام طول بازی لحظه ای سکوت نکردند و این شادمانی ها همان بغضی بود که سال ها در گلو داشتند. هنوز خیلی ها از این نعمت حضور محرومند و هنوز دختران بسیاری به دلیل حبس در فضای متعصب نمی توانند این طعم خوشایند باور کردن را حس کنند. این اما شروع راه است و همیشه شروع هر کاری تاوان و حسرت دارد. این حسرت ها روزی تبدیل به جوانه هایی می شود که برای دختران نسل بعد دنیای بهتری خواهد ساخت.
در روزی که درب های ورزشگاه باز شد نه فقط دختران جوان و پر شرو شور که بانوان سن و سالداری را دیدیم که با شور و اشتیاق خاصی وارد ورزشگاه شدند. برخی دخترانشان را همراهی می کردند و برخی خوداز آن دو آتیشه ها بودند. تقابل فرهنگ ها و مسلک ها در بین هواداران بانو گواه یک واقعیت بزرگ بود و آن این که فوتبال را از فضاهای مسموم و سیاسی دور است و قرار است همه با هم با پذیرفتن تفاوت ها در کنار هم از تماشایی فوتبال لذت ببریم. حالا این حاضرین همانطور که دیدیم می توانند جوان، پیر و میانسال باشند و با فرهنگ هایی در تضاد هم در کنار هم قرار بگیرند و آزادی را بپذیرند.
روی سکوها بانوانی بودند که با فرزندان کوچکشان آمده بودند مادرهایی که قطعا به خاطر هیجان تخلیه شدشان حداقل آن شب مادر بهتر و آرامتری بودند. در گوشه ای دیگر مادر فرزند را به آغوش کشیده بود و در گوشه ای دیگر چند نوجوان دست در دست هم از دقایقی از زندگیشان لذت می برند. نمی دانم اگر فوتبال نبود آن ها الان کجا بودند اما همین که فوتبال هست و آنها هم به ورزشگاه آمدند یعنی کار درست پیش می رود. کمی آن طرف تر دو بانوی مسن نشسته بودند برایم عجیب بود که چطور آمده اند و با دخترشان، با عروسشان؟ اما آن ها گفتند با پسرانشان آمده اند.
پسرانشان برایشان بلیط خریده بودند و خودشان رفته بودند روی سکوهای رو به رو نشسته بودند و مادرانشان در جایگاه ۵ بودند. گفتند با پسرانمان آمدیم تا یک شب خوب را داشته باشیم.
در بخش دیگری از جایگاه ۵ مادر دختری بودند که با هم اختلاف فنی داشتند. بحث هایی که می کردند جالب بود. یکیشان می گفت وقت تعویض است اما مادرش مایل نبود بازیکن محبوبش تعویض شود. کاری نداریم که ساپینتو هم موافق آن دختر بود و دقایقی بعد بازیکن محبوب مادر را تعویض کرد!
دختر دیگری را دیدم که در تمام طول بازی فریاد می زد. نمی دانم این همه انرژی را از کجا آورده بود اما وقتی با او هم کلام شدم آنقدر با عشق از تماشای این مسابقه حرف می زد که می شد فهمید که هنوز هم باور ندارد روی سکوهای ورزشگاه آزادی است.
این که دختران سرزمینم در کنار مادران این سرزمین به ورزشگاه آمده بودند اتفاق خوبی بود. آنقدر خوب بود و آنقدر خوب پیش رفت که فکر کنم حالا مخالفان این طرح هم دیگر فهمیده باشند چیز عجیبی نیست و بی جهت شلوغش کرده بودند.
استقلالی ها به ورزشگاه آمدند، بازی را تماشا کردند وهیچ اتفاق بدی رخ نداد. حتی دیگر از آن شعارهای زننده خبری نبود. دیدم که خانواده ها در مقابل درب ورزشگاه از هم جدا شدند و هر کدام به سمت جایگاه های زنانه و مردانه شان رفتند. این یعنی آن ها میخواستند و می دانستند خواهران، ماردران و دخترانشان امروز در ورزشگاه هستند. آمدهاند از فوتبال لذت ببرند. پس به حضورشان احترام گذاشتند و با جو سالمی که در استادیوم آزادی ساختند نشان دادند از حضورشان استقبال می کنند.
لذت بردن از زندگی حق طبیعی زنان سرزمین من است و چه خوب که این اتفاق افتاد. حالا نوبت هوادران پرسپولیس است که هفته آینده به آزادی بیایند و فریاد آزادی سر دهند. در ادامه منتظر باز شدن درب سایر ورزشگاه های ایران هستیم. بدون شک برخی شهر ها می توانند با سابقه ای که در ورزشگاه های خاص خود دارند زیبا ترین تصاویر را از این قبیل حضورها بسازند و ما با افتخار آنها را مخابره کنیم.
نویسنده: نیلوفر مژدهی