ناصر فروتن رئیس کمیسون اسبق داوران فدراسیون کشتی طی گفت و گویی با البرز ورزشی درباره اهمیت حضور داوران در رویدادها و مسایل مبتلا به مطالبی را برشمرد که می خوانید.
بر اساس تعاریف موجود، ورزش دارای سه ضلع می باشد یک ضلع ورزشکار، ضلع دوم مربیان و ضلع بعدی داوران، سه ضلعی که از هم جدا ناپذیر هستند و برای هر کدام از این اضلاع جایگاه ویژه ای تعریف شده است، ارزش و مقام مربیان در این تعاریف می تواند از همه بالاتر باشد، مربیان هستند که هم قهرمان، هم داور و هم مربی تربیت می کنند.
گروهی از ورزشکاران زمانی که روی به تمرین می آورند تا پایان دوره قهرمانی خود بسته به هوش و ذکاوتی که دارند پس از کسب عناوین قهرمانی و پایان دوره ورزشی و خدا حافظی از ورزش حرفه ای بر حسب علاقه ای که دارند به جرگه مربیگری و داوری روی می آورند، در این مسیر سخت و طاقت فرسا آندسته از این گروه موفق تر خواهند بود که با یک پشتکار مثال زدنی دوشا دوش قهرمانان تا فتح قله های جهانی و المپیک پیش رفته و برای کشورشان افتخار کسب می کنند، برخی نیز که صاحب ایده و تفکر هستند خود را بعنوان مدرس و کادر اصلی به سیستم تصمیم گیری اتحادیه جهانی و المپیک تحمیل می کنند.
گذر از آزمون های تعریف شده
فروتن ادامه داد: همانطوریکه در بالا اشاره شد یکی از اصلی ترین ارکان ورزش، داوران هستند که پس از دوره ها قهرمانی بر حسب علاقه ای که داشته اند به این رشته طاقت فرسا و سنگین روی می آورند، آنها نیز همانند کشتی گیران و مربیانی که در ابتدای راه کار خود را شروع کرده اند با قضاوت در مسابقات محلی یا درون باشگاهی با آزمون و خطاهای زیاد رفته رفته پس از قضاوت در مسابقات شهری، استانی و کشوری تبدیل به یک داور با تجربه می شوند، در این مسیر داوری که در کار خود استمرار داشته باشد، پس از تایید و اخذ مجوز از کمیسیون داوران کشور خود و سپری کردن آزمون های تعریف شده مجوز حضور در کلاس های استاژ بین المللی را کسب می نمایند، پس از اعزام به کشور میزبان و گذراندن دوره های آموزشی از سوی اتحادیه جهانی، در صورت قبولی در آزمون های مربوطه با کسب رتبه بین المللی وارد دنیای دیگری از قضاوت می شوند، داوران از این پس با اعتبار و شناختی که از نحوه قضاوت بدست می آورند مورد اعتماد فدراسیون ها و کمیسیون های داوری قرار گرفته و مسابقات خیلی مهم تری را قضاوت می کنند، آنها تا کسب این مهم مسیرهای خیلی سختی را پشت سر می گذارند، دوری از خانواده، مخارج بسیار بالای ایاب و ذهاب، هزینه های شرکت در کلاس های استاژ و ارتقای درجه، هنگام قضاوت اعتراض مربیان، فشار تماشاچیان، ورزشکاران، بعضا بازتاب اشتباه سهوی قضاوت داور، ثبت در جراید و پخش و نمایش در صدا و سیما نیز فشارهای عصبی را برای ایشان دو چندان کرده و بار روانی این نوع برخوردها بر این قشر زحمتکش تا مرز ابتلا به انواع بیماری ها از جمله گرفتگی عروق وسکته پیش می رود، با بررسی هایی که بصورت تجربی بدست آمده است تعداد بیشماری از آنها بر اثر همین فشارهای روانی در پایان دوره قضاوت های خود دچار گرفتگی عروق شده و در نهایت پس از بستری شدن در بیمارستان ها و تشخیص پزشکان معالج، اقدام به عمل جراحی قلب باز می نمایند.
نقش داوران در قهرمانی ورزشکاران
وی ادامه داد: تجربه اندوخته شده طی سالیان متمادی برای داوری که درمسابقات مهم داخلی و برون مرزی قضاوت کرده و مدرسی زبده و تمام عیار شده است، از این پس بایستی علم خود را به داوران، مربیان و ورزشکاران انتقال دهد، علمی که می تواند در شکوفایی و تصاحب مدال های قهرمانان بسیار کارگشا و تاثیر گذار باشد، انستیتوها و دستگاه های مرتبط در این خصوص که کاملا با این مهم آشنا هستند با هماهنگی کادر فنی، افراد نخبه داوری را به اردوها دعوت کرده وایشان نیز تجربیات فرا گرفته را به همراه قوانین و مقررات روز دنیا با طراحی تمرین و آنالیز نکات کلیدی در اختیار قهرمانان ملی قرار داده و در جهت رفع اشکال ورزشکاران و مربیان اقدامات لازم را به عمل می آورند، قهرمانان نیز با شناخت قوانین داوری در کنار فاکتورهای دیگری که از مربیان خود فرا گرفته اند فارغ بال از هرگونه استرس با یک آمادگی کامل وارد صحنه های رقابت شده و با اخذ مدال های رنگارنگ از آوردگاه های جهانی و المپیک موفق به ثبت افتخار برای خود و کشورشان می شوند.
جایگاه داوران در دنیا
رئیس کمیسیون اسبق داوران فدراسیون کشتی مطرح کرد: به عنوان یک اصل کسب مدال های خوشرنگ المپیک و جهانی در گروی سوت داوران است، تا داوران سوت آغاز مسابقه ای را نزنند ورزشکاری هرگز موفق به کسب مدال نخواهد شد، از این جهت داوران در دنیا از یک جایگاه ویژه تری برخوردار بوده و حتی کلینیک ها ومحل اقامت و استراحت ایشان نیز با بهترین امکانات لازم به صورت مجزا از محل ورزشکاران و مربیان تعریف شده است تا بتوانند کیفیت داوری خود در مسابقات را بالا ببرند. در این راستا هر کشوری که از داوران شاخص خود حمایت بهتری داشته باشد می تواند در اتحادیه ها صاحب کرسی شده تا فرد منتخب بعنوان عضو اصلی و مدرس جایگاه مناسبی برای کشورش کسب نمایند، این جایگاه نیزمی تواند امتیازهای ویژ ه ای برای فدراسیون ها و ورزشکاران آن کشوربه همراه داشته باشد، دنیا بر این نکته اذعان دارد کشورهایی که نفوذ بیشتری درامر داوری اتحادیه جهانی دارند، میتوانند از این جایگاه به نفع ورزش کشورشان استفاده نمایند.
در کشور های پیشرفته و صاحب قدرت ورزشی، جایگاه این سه ضلع بسته به اهمیت آن تعریف شده است و هر کدام ازاین سه گروه مربیان، داوران و ورزشکاران بر اساس پیشرفت و جایگاهی که در مسابقات جهانی و المپیک کسب می کنند مشخص و از مزایای معنوی و مادی در نظر گرفته شده آن بهره مند می شوند، نکته مهم این است که قدرت های ورزش در دنیا به این موضوع پی برده اند که هر سه گروه تعریف شده بعنوان یک مکمل در کنار هم می توانند ورزش حرفه ای و قهرمانی را به سر منزل مقصود برسانند، مربیان با طراحی تمرین، بدنسازی، مرور تکنیک های فردی و تاکتیک های لازم، علم روانشناسی، علم تغذیه و نظارت دقیق بر عملکرد ورزشکاران و داوران نیز با آموزش و تفهیم قوانین روز دنیا در کلاس های تمرینی و اردوها می توانند نقش کلیدی تری در جهت اهداف فدراسیون های ورزشی خود ایفا کنند.
داوری در کشور ایران
وی افزود: خانواده داوری کشتی در کشور ایران در تمام ادوار تاریخ در جهان و المپیک جزو پر افتخارترین ها بوده است وداوران نخبه و ممتازی را به دنیا معرفی که هم در المپیک و هم در جهان علاوه بر قضاوت های بی نقص موفق به تصاحب سوت های طلایی و افتخار برای کشورمان شده اند، در این میان می توان به زنده یاد مهدی خالدی اشاره کرد که علاوه بر قضاوت در شش المپیک و دریافت سوت طلا،عضوکمیته داوران جهان و مدرس اتحادیه جهانی نیز بود و در این راستا شاگردان زیادی را درسراسر جهان تربیت و به دنیای داوری معرفی و نام خود را به عنوان یکی از مشاهیر اتحادیه جهانی به ثبت رساند، همچنین استاد رحیم عظیمی داور شناخته شده دنیای کشتی كه براي وي آرزوي سلامتي دارم، در سه المپیک قضاوت های بی نقصی داشته است، وی بعنوان یکی ازداوران برتر موفق به کسب مدال طلای المپیک در مسابقات کشتی فرنگی در سال 1979 گردیده است. (در آن زمان بجای سوت طلا مدال طلا به داوران می دادند) عظیمی حق خیلی از کشتی گیران از جمله ستاره آن زمان کشتی ایران منصور خان برزگر با آشور علیف روس را گرفت، در صورتی که دست کشتی گیر روس بالا رفته بود اما با اعتراض ایشان کشتی گیر روس بازنده و برزگر برنده آن رقابت اعلام شد،( به همین دلیل رحیم عظیمی در آن مسابقات کنار گذاشته شد و دیگر اجازه قضاوت به ایشان داده نشد ) استاد بی بدلیل داوری ایران عباس نمازیان که در چهار المپیک قضاوت کرده است، دو کشتی سخت را در المپیک 2000 سیدنی قضاوت کرده بود و بعنوان برترین داور آن مسابقات سوت طلایی المپیک را نیز بدست آورده است، زنده یاد رحیم جدی نیز علاوه بر قضاوت در سه المپیک موفق به کسب سوت طلایی از مسابقات جهانی سال 2006 شده بود، بهمن طالبی و علی اکبر طهماسبی دیگر داورانی بودند که علاوه بر قضاوت های درخشان در سه و دو المپیک موفق به دریافت سوت طلایی از مسابقات جهانی مسکو در سال 2010 شده بودند.همچنین از دیگر داوران ایرانی که تاکنون موفق به قضاوت در المپیک شده اند می توان به نام های زنده یاد کیومرث ابوالملوکی، محمود ملاقاسمی، شادروان ناصر گیوه چی، شادروان امیر حمیدی، ابراهیم نیک سرشت، اردوان صاحب، محمد ابراهیم امامی و محمد مصلایی پور.
نقش فدراسیون کشتی در کسب جایگاه مدرسی
فروتن گفت: بعد از استاد مهدی خالدی که مدرس اتحادیه جهانی بود سالیان سال کشور ایران در مسند مدرسی هیچ جایگاهی نداشت تا اینکه با سرمایه گذاری رئیس فعال فدراسیون کشتی که خود از قهرمانان بنام جهان و المپیک است و اهمیت جایگاه مدرسی در دنیا را به خوبی می داند حمايت ويژه اي از داوران جوان و جویای نام بعمل آمد و كشتي ايران به این مهم نائل گردید، وی ابتدا محمد مصلایی پور را به سمت رئیس کمیسیون داوران کشور منصوب كرد و در ادامه با رایزنی با نناد لالوويچ رئيس اتحادیه جهانی و حمایت های بی دریغ خود کاری ارزشمند در تاریخ فدراسیون کشتی به ثبت رساند، مصلایی پور نیز با پشتکار ولیاقت خود به جایگاه مهم مدرسی وعضویت در کمیسیون داوران اتحادیه جهانی کشتی نائل آمد، همچنین دیگر داور جوان کشورمان نیما صادقی که اهل استان کشتی خیز مازندران است از سوی اتحادیه جهانی کشتی بعنوان کمک مدرس معرفی گردید، این مهم در طول تاریخ کشتی ایران بی سابقه بوده است زیرا کشور ایران هیچگاه در یک زمان دو مدرس در اتحادیه جهانی کشتی نداشته است. ان شاالله با جوان گرایی که در بدنه داوری ایران صورت گرفته است در آینده ا نزدیک باز هم شاهد درخشش و شکوفایی داوران ایرانی در عرصه های مسابقات کشتی جهانی و المپیک باشیم.
گفت و گو: احمد دباغ