پیکار تیم های ملی والیبال ایران و برزیل شاید یکی از سرخط های مهم اخبار مسابقات قهرمانی جهان باشد. برزیل نامی بلند در والیبال دنیا دارد که نگاهی به تقابل دو تیم کفه ترازو را بسیار به سود سبز و طلایی پوشان سنگین می کند. اما با همه آوازه ای که برزیلی ها دارند با این عقیده که برزیل همیشه برزیل است، خیلی موافق نیستیم.
برزیل مورد نظر ما در پست دو به دلیل لعل هیدالگوی برزیلی به لحاظ دریافت آسیب پذیر است و بعد از بازنشستگی جیبا و موریل آندرس مردان سرزمین قهوه نتوانستند قطری همطراز لوکارلی برای این تیم پیدا کنند. هرچند که لوکا نیز آن بازیکن تیزچنگ چندسال پیش نمی نماید. از سویی دیگر نبود ایساک سرعتی زن دو متر و پنج سانتی متری و آسیب دیدگی سات کمپ باعث می شود که پاسورهای این تیم بیشتر معطوف به حملات قدرتی باشد و در این صورت نیز مدافعان وسط ما باید یک روز پرکار و سرشار از هوشیاری را پشت سر بگذرانند. در قطر پاسور برزیل والاس باز هم نقطه امید دال زاتو محسوب می شود. در چنین شرایطی تیم ایران باید خوب و حتی عالی سرویس بزند درست مانند مسابقه با آرژانتین. از سویی دیگر دریافت خوب و رساندن توپ به دست محمد وادی وظیفه لیبرو و دو قدرتی زن تیم ملی را حیاتی می سازد. شاید گاهی لازم باشد که به جای زدن سرویس های ریسکی و توپ های با افت کوتاه و پرشی موجی روی بیاوریم. پاشنه آشیل برزیلی ها را خوب بشناسیم.
امروز باید بحث پست دو را کنار بگذاریم چرا که با وجود داشتن اسفندیار، شریفی و معنوی نژاد این کادرفنی است که تصمیم می گیرد که چه فردی قطر کاپیتان میلاد باشد. دفاع به همان اندازه ارزش دارد که دریافت خوب. پس به امید اینکه مردان ملی پوش ما سرشار از انگیزه، فعل خواستن را برای پیروزی بزرگ صرف کنند تا ساعت 23:30 دقیقه امشب منتظر می مانیم. مسابقه ای که شبکه سوم سیما وظیفه پخش زنده آن را برعهده دارد.
نویسنده: جمشید حمیدی