دیدار برگشت اینتر و بارسلونا، نه یک مسابقه فوتبال، بلکه یک سمفونی تاکتیکی بود که در استادیوم طنین‌انداز شد. دو تیم، نمایشی بی‌نقص از فوتبال مدرن به اجرا گذاشتند، اما در این میان، یک نام بیش از همه درخشید.

ورود طارمی به زمین، جرقه‌ای بود که آتش بازی اینتر را شعله‌ورتر کرد. او که این روزها مورد انتقاد برخی ناآگاهان قرار دارد، ثابت کرد که الماس‌ها در زیر فشار، درخشان‌تر می‌شوند. طارمی با ورودش، سه وظیفه خطیر را بر عهده گرفت و با هوشمندی و تعهد، هر سه را به نحو احسن به انجام رساند.

او نه تنها به عنوان یک مهاجم سایه در خط حمله، سایه‌ای رعب‌آور بر سر مدافعان بارسلونا انداخت، بلکه در خط میانی نیز به عنوان یک سرباز فداکار، جنگید و مانع از شکل‌گیری حملات بارسا شد. تاکتیک هوشمندانه طارمی در مهار یامال، ستاره جوان و خطرناک بارسلونا، نقش بسزایی در خنثی کردن حملات این تیم داشت.

اما لحظه جادویی، در دقیقه 99 رقم خورد که با شماره 99 وارد زمین شد. در آن لحظه نفس‌گیر، در عمق دفاع بارسلونا، پشت به دروازه، طارمی با اتخاذ تصمیمی هوشمندانه و نبوغ‌آمیز، پاسی طلایی را برای هم‌تیمی خود ارسال کرد و دروازه بارسلونا را گشود. این پاس، نه تنها یک پاس ساده، بلکه تجلی هنر و نبوغ یک ایرانی بود که در لحظات حساس، بهترین تصمیم را می‌گیرد.

طارمی در این شب تاریخی، نه تنها یامال را مهار کرد، بلکه با فداکاری و هوش خود، نقشی کلیدی در صعود اینتر به فینال ایفا کرد. او با نمایش خیره‌کننده خود، بار دیگر ثابت کرد که هنر ایرانی، می‌تواند در بالاترین سطوح فوتبال اروپا بدرخشد و سرنوشت‌ساز باشد. این شب، با نام مهدی طارمی و یاد هنر ایرانی، در تاریخ فوتبال ثبت خواهد شد. شبی که طارمی طلسم بارسلونا را شکست و اینتر را به سوی فتح قله‌های اروپا هدایت کرد.

گزارش: اکبر عزیزی