🔰سرنوشت ورزش ما به این مسئله گره خورده است که هرازچندگاهی فردی از “عمارت” مجلس بدون داشتن تخصص ورزشی خود را در مقام متولی و حامی ورزش می داند و ”ژست”دایه مهربانتر از مادر به خود میگیرد.
بیش از سه دهه پیش نماینده بوئینزهرا با همراهی پرحاشیهترین کاپیتان تاریخ تیم ملی فوتبال ایران که نه تنها پایش را از گلیمش بلکه از دایره اخلاق نیز بیرون گذاشته بود هر روز به سازمان تربیتبدنی وقت با انواع تهمتها در مطبوعات حمله میکردند.
آنان از درون مجلس و با کمک ورزشی نویسان “ابرار ورزشی” آن زمان هر روز به معلم اخلاق فوتبال و ورزش ایران هجوم میآوردند، جرم پرویز دهداری در این بود که ستارههای حاشیهساز آسمان فوتبال ایران را به زیر کشانیده بود و جوانان عاشق و وطندوست را در تیم ملی جایگزینشان نموده بود تا قداست، حرمت و ابهت پیراهن تیم ملی فوتبال همواره زنده و جاوید بماند.
در حالی که در هر گوشهای از مجلس، آن نماینده معرکهای راه میانداخت تا جوانترین عضو کابینه دولت وقت را تحت فشار قرار دهد تا رییس فدراسیون فوتبال را وادار کند که به برکناری پرویز دهداری رضایت دهد.
احمد درگاهی معاون نخستوزیر و رئیس سازمان تربیتبدنی وقت و سیدنصرالله سجادی رئیس فدراسیون فوتبال آن زمان در مقابل زورگوییها و دخالتهای غیر تخصصی آن نماینده مجلس قد برافراشتند و هرگز تسلیم تندرویهای نماینده مجلس نشدند.
سرانجام کاپیتان پرحاشیه و مسئلهساز تیمملی به زبالهدان تاریخ ورزش سپرده شد و بعدها نماینده بوئینزهرا در مجلس شورای اسلامی نیز به جرم فساد اخلاقی “خلع لباس” شد ولی نام دهداری و منشور اخلاقی او همواره در ساحت ورزش ایران ثاقب، نافذ و پایدار ماند.
🔰بعدها در مسیر ایجاد تنش و چالش برای ورزش کشور روزگاری نماینده اصلاحطلب مجلس از رشت که تنها فقط یک بار موفق به پوشیدن ردای نمایندگی شد هر روز برای ورزش از درون مجلس خط و نشان می کشید تا جایی که اعلام داشت با پوشیدن لباس کاراته تصمیم به برخورد با مسئولین ورزشی را دارد.
🔰در ادامه پیدایش مزاحمتها برای عمارت ورزش از درون مجلس، نمایندگان وقت آذربایجان شرقی با اخطار به وزیر ورزش مبنی بر این که اگر فلان بازیکنان را در ترکیب تیمملی جای ندهید استیضاح خواهید شد مواجه شدیم و .. حکایت همچنان باقیست تا اینکه در حیرت انگیزترین نوع دخالت نمایندگان در ورزش این بار از خطهی خراسان و نماینده فریمان قد علم کرد و با تقسیم و توزیع مویرگی بودجه بین فدراسیونها آن هم در آستانه رویداد مهم المپیک، اختلافی عمیق در جامعه ورزش ایجاد کرد.
براستی اینطور بنظر می رسد که در مجلس، پشتوانهای بر مبنای قانون و دانش در برخی تصمیمات وجود ندارد.
آقای قاضیزاده هاشمی که از اساس با این دولت بخاطر جریانات سیاسی و بالاخص تغییر پسرعموی وزیرش مخالف است، این بار موازنهی تفکیک قوا را بهم زد و با تقسیم غیر کارشناسانهی بودجه بین فدراسیونهای ورزشی، باعث برهم زدن تمرکز و تضعیف روحیه ورزشکاران المپیکی ازجمله در فدراسیون بسکتبال و والیبال و .... شد.
قاضیزاده هاشمی در سال المپیک برای جلب نظر رئیس غیرالمپیکیترین فدراسیون ورزشی ایران، یکصد میلیارد ریال بودجه تخصیص داده است تا خوش خدمتی او درنظرگاه “سردار” مقبول واقع شود.
سهم فدراسیونهای المپیکی نظیر فدراسیون بسکتبال، فدراسیونهای مدالآور، فدراسیونهای پرمدال در این بسته اعتباری ناعادلانه و تبعیض آمیز است در حالی که تیمهای ملی باید تا چندماه دیگر در رقابتهای المپیک توکیو به رقابت بپردازند. حرکت “رانینگ” قاضی زاده هاشمی در ویران کردن روحیه بازیکنان تیم ملی بسکتبال هرگز فراموش نخواهد شد.
مگر میشود که یک فدراسیون غیرالمپیکی یکصد میلیارد ریال دریافت نماید و سهم برخی فدراسیون های مهم نظیر بسکتبال از سبد بودجهای مجلس صفر ریال باشد.
آیا سهمیهی والیبال ما که در این سالهای اخیر درخششی فوقالعاده داشته است در این افزایش بودجه باید همچون بسکتبال صفر ریال باشد ؟!؟
🔰 نکتهی اصلی که در این تقسیم بندی غیرقانونی و غیرعادلانه نهفته این است که آیا مجلس یا نماینده ای از مجلس حق توزیع و تقسیم جزئی بودجه را دارد؟
آیا قاضی زاده هاشمی به این امر واقف نیست که کار و وظیفه مجلس تصویب بودجه است نه تقسیم آن؟
در اینکه افزایش بودجه فدراسیون های ورزشی امری ضروری و قابل تقدیر است، شک و تردیدی نیست و باید از آقای قاضیزاده هاشمی در این خصوص تشکر نمود، ولی آیا مجلس اولویت توزیع بودجه فدراسیونها را می داند و یا این وظیفه وزارت ورزش است!؟
البته تقسیم بودجه باید برحسب شاخصها و امتیاز بندی تعیین شده کمیته ملی المپیک برای فدراسیونها نیز باشد.
علی افتخاری